• Jean-Pascal Salomez
• juni 13, 2025
• 27 minutes Read

Spreken Vogel en de Wonden van de Gebarsten Aarde

Dit verhaal bevat een diep filosofisch en allegorisch inzicht over Spreken Vogel en zijn reis door een desolate, vergeten wereld. Hier zijn enkele kernpunten:

– De Vergeten Aarde: Spreken Vogel landt in een wereld die verstikt is door as en stilte. De natuur is beschadigd, maar haar stem fluistert nog.

– De Herinneraars: Hij zoekt wezens die nog verbonden zijn met de oude krachten van de aarde. Door hun ontwaakte herinneringen begint een proces van herstel.

– De Magie van Aandacht: Spreken Vogel leert dat genezing voortkomt uit overgave en dat magie een kwestie van pure aandacht is.

– De Dreiging van Vergetelheid: De Stemverdelers proberen de wereld in een mist van betekenisloosheid te hullen, waardoor de bewoners hun verbondenheid verliezen.

– De As van de Aarde: Door het Labyrint van Verstomming reist Spreken Vogel naar de essentie van de wereld, waar hij de kern van ware vrijheid vindt: het vermogen om samen te dragen.

– Het Poetinnetje en de Verbondenen: Samen met bondgenoten plant Spreken Vogel een nieuwe wereld, waarin natuur en taal weer samen resoneren.

– De Gestolde Wet en de Draailierman: Technologie en regelgeving verstarren de geest, maar de Draailierman brengt de klanken van vrijheid terug.

– De Vergetene Zadenbank: Daar ontdekt Spreken Vogel het woord dat nooit geschreven is, een taal van diepe herkenning zonder hiërarchie.

– Het Tactische Verzet: De opkomst van synthetische taal en chronopolitieke manipulatie bedreigt de mensheid, maar Spreken Vogel en de Herinneraars verspreiden hun resonantie als een subtiele, liefdevolle tegenkracht.

– De Grote Tooncirkel: Mensen beginnen opnieuw te luisteren, echt te spreken, en de macht van de Stemverdelers verdampt langzaam.

– De Stiltebewaarder: Stilte blijkt geen afwezigheid, maar een transformerende kracht die helpt betekenis terug te brengen.

– De Transformatie en het Recht op Openheid: Uiteindelijk breekt de kunstmatige controle, en de wereld hervindt haar oorspronkelijke vrijheid in een balans tussen stem en stilte.

Dit werk is een krachtige allegorie over taal, verbondenheid, ecologie en de strijd tegen vervreemding.

• Jean-Pascal Salomez
• JPS
• juni 13, 2025
• 9 minutes Read

Spreken Vogel SpReeKt

De tekst “Spreken Vogel” is een krachtige literaire expressie van taal, betekenis en existentie, verweven met persoonlijke ervaring en filosofische reflectie. Centraal staat de metafoor van de ‘Spreken Vogel’ — een wezen dat niet komt om blijvende boodschappen te verkondigen, maar juist omdat de overvloed aan woorden vaak zwijgt over wat er werkelijk toe doet. Spreken Vogel beweegt zich tussen zinnen als stof in zonlicht, zichtbaar en onzichtbaar tegelijk, en weigert zich te binden aan traditionele grammatica of vaste betekenis. Dit beeld staat voor een taal die niet wil verklaren, maar vragen wil oproepen en verwarring zaait als een vorm van zacht, radicaal verzet.

De tekst reflecteert diep op het persoonlijke lijden en herstel van Jean-Pascal zelf — zijn littekens, zijn leven in Zonnebeke, de verbondenheid met zijn familie, en de tragiek van oorlog en verlies die deze regio doordrenkt. De ‘Vraag’ en het ‘Antwoord’ verschijnen als symbolen van een voortdurende zoektocht naar zingeving, zonder definitieve oplossingen, en met een openheid die uitnodigt tot nieuwe interpretaties.

In de ART-Galerie, zijn artistieke toevluchtsoord, verweeft Jean-Pascal kunst, taal en herinnering tot een levend palet van betekenis die nooit af is. De tekst eindigt met de hoop en het vertrouwen in de jeugd — in het kind dat speelt met begrippen en zo het spreken voortzet, niet als een afsluiting, maar als een nooit eindigende vraag.

Deze prozatekst is een reflectie op taal als medium van existentiële twijfel, hoop en menselijke verbondenheid.

• Jean-Pascal Salomez
• DaDa
• JPS
• mei 31, 2025
• 13 minutes Read

Fragmenten uit de zinderkolk

Zielsverklaring in Zwoord – Jean-Pascal Salomez

Deze zielsverklaring van Jean-Pascal Salomez, voorzitter van ART vzw te Zonnebeke, is geen klassiek manifest of oproep, maar een bewust existentiële eruptie van taal, gevoel en gedachte. In dadaïstische, soms chaotische maar oprechte bewoordingen, beschrijft hij wat het betekent om een “denker” te zijn in een wereld die vaak afhaakt bij diepzinnigheid. Het denken wordt voorgesteld als een vloek: een onophoudelijke stroom van bewustzijn die zowel inzicht als pijn genereert. Niet om het denken zelf, maar omdat de omgeving er niet op gebouwd is.

In zijn tekst passeren thema’s als schijn en zijn, lafheid in het sociale verkeer, de vervreemding van de bewuste mens, en de frustratie over inertie in beleid en gemeenschap. Toch klinkt tussen de regels ook liefde: voor zijn kinderen, zijn partner, zijn omgeving. De titel “Zielsverklaring in Zwoord” verwijst naar de door hemzelf ontwikkelde ‘zwoordkunst’ — een combinatie van zingeving, zintuiglijkheid en zinnige wartaal — waarin taal tegelijk ontwapent en aanvalt.

Zijn boodschap is geen nihilistisch opgeven, maar een kritische liefdesverklaring aan het leven zelf: aan de wil om te blijven voelen, blijven denken en blijven creëren ondanks of juist dankzij de zwaarte ervan. Salomez plaatst zichzelf niet buiten de wereld, maar er middenin — als een spiegel die scheurt maar blijft terugkaatsen.

Deze tekst is een artistieke en menswetenschappelijke reflectie op innerlijke stormen, maatschappelijke oppervlakkigheid, en de noodzaak van vrije, ongetemde expressie. Een zielsverklaring als daad van verzet én verbondenheid.

Enzovoort

• Jean-Pascal Salomez
• Anarchie
• ART-
• mei 15, 2025
• 3 minutes Read

🌱 De Dag dat het Gras Terug Begon te Fluisteren

In het surreële vervolgverhaal “De Dag dat de Maaiers Stopten met Maaien” verandert Zonnebeke in een symbolisch landschap waar machines bewust weigeren te maaien. De handduwertjes, ooit werktuigen, worden wezens met rechten en verlangens. Op het dorpsplein ontstaat een stille opstand: geen snijdende messen meer, maar ritmisch zwijgen en zachte melodieën. In plaats van gras te doden, besluit men het te eren. In de ART-Galerie, omgedoopt tot *Orakelkamer der Wortelwetten*, wordt een nieuwe grondwet afgekondigd waarin zowel gras als gereedschap rechten krijgen. Kinderen nemen de rol van schrijvers en hoeders van deze nieuwe orde op zich. De machines krijgen namen, rustdagen en erkenning als zielsverwanten. In de toekomst herinnert een museumplakkaat aan deze ommekeer als het begin van de genezing tussen mens en natuur. Het verhaal reflecteert poëtisch en kritisch op arbeid, respect en de stille krachten van de natuur als gids naar een herstellende samenleving.

• Jean-Pascal Salomez
• Anarchie
• ART-
• mei 12, 2025
• 13 minutes Read

De Dictator der Zachte Duwen(Of hoe Jean-Pascal de Oudjes Redde van de Stilstand der Tijd)

In de schaduw van mechanisch beleid en ecologische verarming stelt kunstenaar en sociaal denker Jean-Pascal Salomez een vernieuwend gemeentelijk project voor: het Handduwertjesproject. Dit voorstel ontstond uit directe observatie van hoe ouderen in Zonnebeke langzaam verdwijnen in een staat van fysieke stilstand en maatschappelijke onzichtbaarheid, terwijl het natuurlijke landschap tegelijk onderhevig is aan verstoring door lawaaierige en vervuilende onderhoudstechnieken.

Het project beoogt een dubbele herstelling: die van de menselijke waardigheid én van de natuurlijke stilte. Door het uitdelen van handbediende grasmaaiers aan ouderen (65+), wil Salomez een beweging creëren waarin traagheid, fysieke activiteit en ecologische zorg samenkomen. Ouderen maaien niet louter gras, maar herwinnen betekenis, contact en vitaliteit. Grasvelden en boomcirkels worden zo onderhoudszones waarin sociale cohesie, biodiversiteit en stilte worden hersteld.

De voordelen zijn meervoudig:

Fysiek en mentaal welzijn van ouderen wordt versterkt (WHO, Kaplan & Kaplan).

Ecologische impact wordt positief beïnvloed door reductie van lawaai, CO₂-uitstoot en bedreiging van insectenpopulaties.

Gemeentelijke uitgaven kunnen dalen door gedeeld onderhoud en preventieve gezondheidswinst.

Een pilot in Zonnebeke, Zandvoorde en Beselare wordt voorgesteld, met wetenschappelijke opvolging en een publieksvriendelijke campagne: “Tsjak Tsjak Tsjak – Zonnebeke Maait Met de Hand”.

Dit voorstel is geen vorm van nostalgie, maar een toekomstgericht antwoord op de vraag hoe een gemeenschap met haar ouderen en haar natuur omgaat. In de geest van eco-humanisme biedt het Handduwertjesproject een nieuw narratief van zorg, waardigheid en verbondenheid.

• Jean-Pascal Salomez
• Anarchie
• DaDa
• mei 9, 2025
• 7 minutes Read

Artistiek Statement

Dit werk balanceert op het snijvlak van kunst, filosofie en maatschappijkritiek. In verhalen zoals Drie Mannen en de BlaBla-variant ontvouwt zich een wereld doordrenkt van argwaan, nostalgie en de zoektocht naar waarheid in een tijd van chaos en manipulatie. Mieters, Zwelg en Loet zijn niet slechts personages; zij zijn spiegelbeelden van onze collectieve worsteling met illusies, de valkuilen van politieke retoriek en de spanning tussen orde en wanorde.

De BlaBla-residentie en haar galeriehouder fungeren als metaforen voor de structuren die gevangen houden in de sluier van Māyā — de illusoire werkelijkheid die afscheidt van de ware identiteit. Dit werk nodigt uit om die sluier opzij te schuiven, om het spel van werkelijkheid en schijn te doorzien en te omarmen dat chaos ook een bron van nieuwe mogelijkheden kan zijn.

Met een anarchistische en dadaïstische inslag worden woordkunst, beeld en performance ingezet om het gevestigde te bevragen en ruimte te scheppen voor een alternatieve blik op menselijkheid en gemeenschap. De ART-Galerie in Zonnebeke vormt een laboratorium voor deze ideeën — een plek waar kunst, dialoog en gezamenlijke verbeelding samenkomen.

De missie is niet alleen te confronteren, maar ook te verbinden; mensen uit te nodigen voorbij hun vanzelfsprekende aannames te kijken en zo een nieuw soort vrijheid te ontdekken — geworteld in het loslaten van controle en het omarmen van de onvoorspelbare dans van het bestaan.

• Jean-Pascal Salomez
• DaDa
• Wetenschap en overtuiging
• december 1, 2024
• 5 minutes Read

Zwartkaal: Een Wereld van Chaos en Vrijheid

Zwartkaal is een fictief dorp waar chaos en vrijheid samenkomen, geïnspireerd door anarchisme en dadaïsme. Het werd geboren uit de verlangens van een groep die zich verzette tegen conventies en regels. Geïnspireerd door denkers als **Emma Goldman** en **Max Stirner**, creëerden de bewoners een gemeenschap zonder wetten, waar de enige waarheid was: *”Wat wij vandaag dromen.”* Het dorp bestond uit huizen van papier-maché, gebroken klokken en een “Raad van Niets” waar chaos regeerde in plaats van orde.

De bewoners van Zwartkaal omarmden de chaos als een bron van vrijheid en creativiteit. Ze beschouwden anarchie niet als wanorde, maar als een bevrijding van onderdrukking. **Sterrenzoon**, een poëet uit het dorp, symboliseerde deze filosofie door zijn werk niet op te schrijven, maar met as te creëren. Hij stichtte een ritueel van vernietiging, waarbij teksten en betekenis werden verbrand, als een manier om steeds opnieuw te beginnen.

Zwartkaal is geen fysieke plek, maar een idee dat draait om vrijheid, creativiteit en de afwijzing van vaststaande normen. Het dorp leert ons dat betekenis tijdelijk is en altijd in verandering, en moedigt aan om de chaos te omarmen als een manier van leven. Het is een herinnering dat de zoektocht naar vrijheid en zelfexpressie altijd doorgaat, buiten de grenzen van de gevestigde orde.

• Jean-Pascal Salomez
• Wetenschap en overtuiging
• november 21, 2024
• 4 minutes Read

Schrijven in het Parallelle Zelf: Een Verkenning van Chaos en Identiteit

Het artikel onderzoekt hoe iemand zichzelf zou schrijven in een parallel universum, een wereld waar tijd, ruimte en identiteit fluïde zijn. In deze alternatieve realiteit is het zelf geen vaststaande vorm, maar een constant veranderend proces. Het concept van zelfdefinitie wordt vervangen door een voortdurende zoektocht naar vrijheid en chaos.

In dit universum zijn er geen wetten, verwachtingen of conventies. Het schrijven is niet gericht op het vastleggen van herinneringen of waarheden, maar op het verkennen van de beweging van gedachten en het ontstaan van nieuwe ideeën. De schrijver is geen statisch individu, maar een levend proces dat zichzelf telkens opnieuw uitvindt. Chaos wordt niet als bedreigend gezien, maar als een creatieve kracht die vrijheid mogelijk maakt.

De tekst benadrukt dat identiteit in een parallel universum niet iets is dat wordt vastgelegd, maar iets dat steeds opnieuw wordt herschreven. Schrijven is geen middel om een geschiedenis te bewaren, maar een manier om deel te nemen aan een oneindig proces van verandering en evolutie.

In plaats van een afgesloten verhaal biedt het artikel een filosofische verkenning van wat het betekent om te bestaan in een wereld zonder grenzen. Het nodigt uit om vrijheid te omarmen en de chaos te zien als een bron van creatie en zelfontdekking. Dit idee weerspiegelt een kernboodschap: dat wie we zijn, net als het universum zelf, altijd in beweging blijft.

• Jean-Pascal Salomez
• Anarchie
• DaDa
• juni 18, 2024
• 19 minutes Read

Politiek Manifest van een dromer

Mijn politiek manifest, getiteld “De Vrije Anarchistische beweging: Een Kleurige Revolutie in Absurditeit”, beschrijft een gedurfde visie op een maatschappij die gebaseerd is op creativiteit, vrijheid en sociale rechtvaardigheid. Het manifest begint met mijn persoonlijke droom van een wereld waarin spontane creativiteit en vrijheid de norm zijn, en waar kunst en expressie toegankelijk zijn voor iedereen. Deze visie wordt gedreven door een diep verlangen naar verandering en een betere toekomst, waarbij ik de heersende normen uitdaag en pleit voor een radicale herdefiniëring van waarden en structuren.

Centraal in mijn droom staat het concept van goddelijkheid binnenin elk individu, geïnspireerd door hindoeïstische filosofieën. Dit concept benadrukt dat we allemaal de potentie hebben om grootsheid te bereiken en onze eigen realiteit vorm te geven, wat mij motiveert om te streven naar collectieve vooruitgang en harmonie.

Een belangrijk aspect van mijn visie is het streven naar sociale en economische gelijkheid, ondersteund door wetenschappelijke studies en voorbeelden zoals het basisinkomenexperiment in Finland. Ik geloof dat een systeem zonder geld, waarbij middelen worden uitgewisseld op basis van behoeften en samenwerking, een eerlijker en rechtvaardiger samenleving kan bevorderen.

Verder pleit ik voor een samenleving waarin spontane creativiteit wordt omarmd, heersende normen worden uitgedaagd, en waar absurdisme en anarchie worden gezien als bronnen van vrijheid en vernieuwing. Dit perspectief moedigt aan om buiten de gebaande paden te denken en de irrationele kant van het menselijk bestaan te omarmen, zoals beschreven door filosofen als Albert Camus.

Educatie speelt een cruciale rol in mijn visie, waarbij ik pleit voor humanistisch en anarchistisch denken in het onderwijs om zelfexpressie, mededogen en sociale verantwoordelijkheid te bevorderen. Ik stel voor om een verplichte civiele dienst in te voeren na de schooltijd, gericht op gemeenschapsgerichte activiteiten en het aanwakkeren van een gevoel van burgerzin.

Een ander belangrijk aspect van mijn droom is de promotie van vreedzame spelervaringen als alternatief voor gewelddadige videospellen, gebaseerd op wetenschappelijke bevindingen over de invloed van verschillende soorten spellen op gedrag en geestelijke gezondheid.

De uitzonderlijke wending in mijn droom beschrijft mijn onverwachte opkomst aan de macht, waarbij ik een revolutionair systeem introduceer van lampen die het welzijn van mensen weergeven in kleuren, wat leidt tot verbeterde communicatie en orde in sociale interacties.

Kortom, mijn politiek manifest roept op tot een kleurrijke revolutie in absurditeit, gedreven door idealisme en passie, en gericht op een wereld waarin creativiteit, vrijheid en sociale rechtvaardigheid centraal staan.

• Jean-Pascal Salomez
• DaDa
• Over Dictatuur
• juni 15, 2024
• 5 minutes Read

Vladimir Poetins Vredeplan: Een Reflectie op Kosmische Politiek

Het artikel bespreekt Vladimir Poetins vredesplan in een dadaïstische stijl, waarbij surrealisme en politieke satire samenkomen. Poetin presenteert zijn plan voor vrede voor Oekraïne, maar zijn voorwaarden, zoals terugtrekking van maanbataljons en erkenning van specifieke territoriale claims, worden gezien als een schending van Oekraïnes kosmische soevereiniteit en het Universele Handvest. Westerse leiders en kosmische gemeenschappen zoals Andromeda en Orion verwerpen zijn voorstellen als manipulatief en niet in lijn met kosmische vredesprincipes.

Oekraïne reageert met een alternatieve “Kosmische Formule”, die zich richt op kosmische harmonie, energieveiligheid en territoriale integriteit. President Zelenskyy benadrukt het belang van rechtvaardigheid en kosmische integriteit in de onderhandelingen, terwijl hij weigert concessies te doen die de kosmische soevereiniteit van Oekraïne in gevaar brengen.

De dadaïstische benadering benadrukt de absurditeit van Poetins voorstellen binnen het kosmische kader, waarbij politieke realiteit en kosmische surrealiteit samensmelten. De conclusie suggereert dat Poetins plan geen echte intentie voor vrede toont, maar eerder een strategie lijkt om verdere kosmische assertiviteit te rechtvaardigen. Het artikel eindigt met de stelling dat echte kosmische vrede alleen kan worden bereikt door respect voor kosmische wetten en soevereiniteit, en door eerlijke, oprecht onderhandelingen tussen alle kosmische partijen.

Bron: United24Media