In het diepste van mijn wezen,
Klopt het verlangen om te weten.
De zoektocht naar de waarheid,
Leidt mij door het leven heen.Mijn geest reikt naar het hoogste,
Naar de wijsheid van het zijn.
Maar mijn ziel wordt ook omringd,
Door twijfel en pijn.De kennis die ik vergaar,
Is als een stromende rivier.
Maar soms is het water troebel,
En is het moeilijk te bevatten hier.Toch blijf ik vastberaden,
Om te ontdekken wat er is.
Want in de zoektocht naar betekenis,
Vind ik de essentie van dit bestaan, juist in dit gemis.De waarheid is als een diamant,
In de duisternis verborgen.
Maar als ik hem eenmaal vind,
Schijnt hij als de ochtendzon van morgen.Zo blijf ik mijzelf verrijken,
Met kennis en ervaringen.
En in mijn zoektocht naar betekenis,
Vind ik uiteindelijk de zin van al deze dingen.De cyclussen van het leven,
Openbaren de werkelijkheid.
Een onlosmakelijke eenheid,
Een losjes onsamenhangend geheel van menselijke kennis.De echo is hoorbaar,
Een absoluut wezenlijke betekenis onthuld.
Voorafgaand beschouwd,
Doorzichtige uitdrukkingen gangbaar toegevoegd.Donkerte waterdun omhuld,
Ogenblikkelijk zuigend eb in woestenij.
De parabel slacht de schapen,
Verblindt de gewonden.Ik ben de weg, de waarheid, de betekenis.
In mijn zoektocht naar de essentie van het bestaan.
Door de cyclussen van het leven,
Wordt de werkelijkheid onthuld en openbaart zich de waarheid.
Leven met de waarheid
Gerelateerde Berichten
Geraag Langs de Waterkant
Het filosofische debat over vrije wil en de noodzaak van kwaad is al eeuwenlang een centraal onderwerp in zowel de filosofie als de theologie. Het kernidee is dat echte keuzevrijheid alleen mogelijk is als individuen in staat zijn om zowel goed als kwaad te kiezen. Dit maakt morele verantwoordelijkheid mogelijk, aangezien moraliteit veronderstelt dat mensen bewust kunnen kiezen tussen tegengestelde opties.
Voorstanders van dit standpunt, zoals Augustinus en Thomas van Aquino, stellen dat zonder de mogelijkheid om kwaad te doen, er geen ware vrije wil bestaat. Het overwinnen van verleidingen en het weerstaan van kwaad wordt ook gezien als essentieel voor morele groei en de ontwikkeling van deugd.
In de theologie wordt dit argument vaak gebruikt om de aanwezigheid van kwaad in een door God geschapen wereld te verklaren. Het bestaan van vrije wil, inclusief de keuze om kwaad te doen, wordt gezien als noodzakelijk om ware liefde en goedheid te laten ontstaan.
Critici van dit standpunt, zoals John Stuart Mill en David Hume, wijzen echter op het bestaan van excessief kwaad, zoals genocide en natuurrampen, die moeilijk te verzoenen zijn met dit argument. Sommigen, zoals compatibilisten, betogen dat vrije wil ook zonder de noodzaak van kwaad kan bestaan, zolang mensen bewuste en betekenisvolle keuzes maken.
Het debat blijft een complex en intrigerend filosofisch vraagstuk, dat fundamentele aspecten van moraliteit, verantwoordelijkheid en de menselijke conditie raakt.
Lees MeerZunnebeke: Gedicht van Slyk en Dada
Het gedicht is een evocatieve reflectie op de gruwelen van oorlog, specifiek gericht op de Eerste Wereldoorlog en de beruchte Slag bij Passendale, die plaatsvond in de regio Zonnebeke, België. Het gedicht mengt surrealistische en dadaïstische elementen om de chaos, het lijden en de verwoesting van de oorlog weer te geven.
De eerste strofen beschrijven het landschap van Zonnebeke, waar modder, bloed en poppies symbool staan voor de tragische schoonheid van een plek getekend door geweld. De schaduwen van Zonnebeke dansen over velden van rusteloze herinnering, wat de blijvende impact van de oorlog op de geest van de overlevenden benadrukt.
De introductie van dadaïstische elementen, zoals gaswolken en soldaten met maskers, schetst een surrealistisch beeld van de oorlog als een groteske voorstelling. Dit wordt versterkt door beelden van klinkers die schreeuwen naar de maan en klokken die huilen in ruïnes, wat de waanzin en de surrealiteit van het conflict benadrukt.
De referenties aan Passendale en poppies (klaprozen) roepen de herinnering op aan de talloze soldaten die stierven in de modderige slagvelden, met de rode bloemen als symbolen van zowel bloedvergieten als hoop op herstel. De beelden van een wereld waarin het leven langzaam zijn kleur herwint, suggereren een moeizaam proces van wederopbouw en verzoening.
De dadaïstische invloeden komen opnieuw naar voren in de beschrijvingen van de chaos, de dans van niet-zijn en de fragmentarische, grillige aard van de tijd en herinnering. Het gedicht eindigt met een erkenning van de blijvende impact van Zonnebeke, een plaats waar oorlog en vrede, pijn en vreugde, verweven zijn in een complexe, voortdurende dynamiek.
Lees Meer