• Jean-Pascal Salomez
• Anarchie
• ART-
• oktober 30, 2025
• 6 minutes Read

Aha DaDa — Over Mens, Maker, Tegenkracht

In *Aha DaDa — Over Mens, Maker, Tegenkracht* verkent Jean-Pascal Salomez de mens als schepper, slachtoffer en erfgenaam van zijn eigen tijd. Vanuit Zonnebeke, tussen verleden en toekomst, rijst een stem op die weigert te zwijgen in de storm van commercie en conformiteit.

Het drieluik dat de kern vormt van de tekst schetst een cyclus van verdoving, ontwaken en herstel. In **De Dealer van Drank en Decibels** verschijnt de moderne hofnar van het kapitalisme: hij verkoopt vergetelheid in blikjes en noemt het “beleving”. De massa danst, moe en gehoorzaam, terwijl stilte langzaam sterft in de nek van het bier.

Daartegenover staat **De Herverkoper van Stilte en Schaduw**, een figuur die het verloren geweten terug op de markt brengt. Zijn waar is hard: stilte snijdt, omdat ze de mens dwingt zichzelf te horen. Wie durft te luisteren, keert terug als herboren — niet langer consument, maar geweten.

In het slotdeel, **De Erfgenaam van Geluid**, keert de toon van menselijkheid terug. Geluid wordt opnieuw trilling, geen product. De wereld luistert niet langer naar lawaai, maar naar betekenis — een wedergeboorte van verbinding, eenvoud en natuur.

Salomez schrijft als kunstenaar-filosoof van de tegenkracht: tegen vervreemding, voor hermenselijking. Zijn DaDa-manifest is geen vlucht, maar een oproep tot herontdekking — een anarchistische ode aan wat overblijft wanneer de stilte weer spreekt.

—

• Jean-Pascal Salomez
• Wetenschap en overtuiging
• oktober 27, 2025
• 4 minutes Read

Flurkastisch.🕯️ DE DIGITALE WEEGSCHAAL

In De Digitale Weegschaal ontmaskert Jean-Pascal Salomez de morele absurditeit van de hedendaagse goedgelovigheid. Wat begint als een schijnbaar onschuldige liefdesbrief van een stervende weldoener, blijkt de anatomie van een digitale leugen. In scherpe, dadaïstisch geladen bewoordingen legt Salomez bloot hoe religie, empathie en mededogen worden gerecycled tot instrumenten van misleiding.

Via menswetenschappelijke verwijzingen naar Cialdini, Clarke en Felson toont hij hoe vertrouwen een wapen werd, en de inbox de biechtstoel van het moderne bijgeloof. De tekst is tegelijk satire en waarschuwing: een pleidooi voor scepsis als daad van menselijkheid.

Met de zin “De Heilige Geest gebruikt tegenwoordig een gratis mailaccount” vat Salomez het tijdperk samen — een wereld waar de heiligheid van de boodschap vervangen is door de banaliteit van de spam. Een lofzang op bewustzijn, een ritueel van ontmaskering.

• Jean-Pascal Salomez
• ART-
• DaDa
• oktober 16, 2025
• 7 minutes Read

Stilte van de Ziel: ART- over Geestelijke Gezondheidszorg

Wereld draait. Wij draaien. Niet synchroon.
Gedachten in stenen. Pijn in cijfers. Mensen als labels.

Hulp?
Systeem zwijgt. Wij zoeken. Niemand luistert.

Checklist. Wachttijd. Formulier.
Je bent casus #4219. Je pijn? Onzichtbaar.

Dertien jaar gevangen. Geest gebroken. Lichaam gebroken.
Gevangenissyndroom: angst, hulpeloosheid, depressie.
Vrij? Niet vrij. Chaos in hoofd.

Binnenvaart. Water. Werk. Structuur. Zelfvertrouwen.
Liefde. Kinderen. Verlies. Rouw. Herstel. Chaos.

Hulp begint van binnen. Therapie, regels, medicatie – hulpmiddelen.
Jij schrijft. Jij voelt. Jij schildert. Jij leeft.
Deci & Ryan: intrinsieke motivatie. Zelfreflectie. Zelfbewustzijn. Veerkracht.

Woorden – explosies. Diagnoses? Weg. Medicatie? Hulpmiddel. Zorg? Menselijkheid.
Stilte doorbreken. Kijken. Luisteren. Voelen. Schrijven. Spreken. Actie.

Echte verandering: van binnenuit.
Chaos is kunst. Pijn is kunst. Leven is kunst. ART is alles.

Voor meer over mijn leven en visie: jeanpascalsalomez.com/bio
.

• Jean-Pascal Salomez
• Anarchie
• ART-
• oktober 16, 2025
• 8 minutes Read

We Zijn Allemaal Iemands Kind, zo ook Siska!

Het artikel “We Zijn Allemaal Iemands Kind, Zo Ook Siska!” onderzoekt de universele menselijke kwetsbaarheid en de sociale verantwoordelijkheid die daarmee gepaard gaat. Aan de hand van het individuele voorbeeld van Siska benadrukt de auteur dat ieder mens onderdeel is van een groter netwerk van relaties, verhalen en empathie. Het werk combineert dadaïstische poëtische technieken met kritische filosofische reflecties over de hedendaagse samenleving, waarin mentale onafhankelijkheid vaak wordt bedreigd door institutionele en sociale structuren. Salomez pleit voor een politieke kunst die zowel aanklacht als bewustwording is, en roept op tot het doorbreken van stiltes die maatschappelijke verandering belemmeren. Door chaos, absurditeit en speelse taal te gebruiken, wordt de lezer geconfronteerd met de complexiteit van de menselijke conditie en de noodzaak tot verbinding en medemenselijkheid.

• Jean-Pascal Salomez
• Anarchie
• ART-
• oktober 15, 2025
• 8 minutes Read

🌀 De Dadaïstische Anarchist spreekt

Het weet ik veel hoeveel luik dat hier gepresenteerd wordt, is niet slechts een beschrijving van de wereld zoals zij is; het is een getuigenis van hoe een mens deze wereld beleeft, ondergaan en weerstaat. Deel I, “De Slaafsheid van de Pen”, belicht de mechanismen van macht, gehoorzaamheid en structurele repressie. Het toont hoe taal en media kunnen worden ingepalmd, hoe waarheid kan worden vervormd en hoe burgers, jong en oud, worden teruggedrongen in stilte en passiviteit.

Deel II, “We Zijn Allemaal Iemands Kind”, vormt het tegengewicht: een oproep tot menselijkheid, een herinnering dat achter elke statistiek, elke beleidsnota, elk fragment van nieuws, een individueel hart klopt, een verhaal bestaat, een kwetsbaarheid leeft. Het benadrukt dat het erkennen van menselijke pijn en het zoeken naar warmte, mededogen en verbondenheid even noodzakelijk is als het blootleggen van macht en nalatigheid.

Het geheel is een oefening in existentiële dualiteit: verzet én compassie, woede én zorg, kritiek én empathie. Het filosofische uitgangspunt is eenvoudig maar fundamenteel: echte vrijheid en verantwoordelijkheid ontstaan niet alleen door het aanvechten van systemen, maar door het herstellen van de verbinding met de menselijke kern — het vermogen tot mededogen, het besef dat ieder mens iemands kind is.

In een samenleving die steeds meer gefragmenteerd raakt, vormt deze tekst een monument van bewustzijn: een waarschuwing én een uitnodiging. Een waarschuwing dat stilte geen neutraliteit betekent, dat onverschilligheid destructief is, en dat passiviteit medecreatie van lijden inhoudt. Een uitnodiging om, ondanks teleurstellingen, de moed te vinden te spreken, te luisteren, en de menselijke warmte nooit volledig te laten doven.

Het laatste woord is dus geen eindpunt, maar een filosofische start: een richtlijn voor handelen en denken, een houvast voor wie zoekt naar waarheid én menselijkheid in een wereld vol chaos, geluid en stilte tegelijk.

• Jean-Pascal Salomez
• Over Dictatuur
• Wetenschap en overtuiging
• oktober 14, 2025
• 7 minutes Read

De Wereldstilte en het Ongemak van de Werkelijkheid

Het essay onderzoekt het contrast tussen passiviteit en moed binnen de menselijke samenleving, met nadruk op de huidige wereldsituatie en lokale observaties zoals in Zonnebeke. Het centrale idee is dat veel mensen, bewust of onbewust, kiezen voor lafheid: het vermijden van confrontatie, het negeren van onrecht, en het verkiezen van persoonlijke veiligheid boven ethische verantwoordelijkheid. Deze houding manifesteert zich zowel individueel — door angst, sociale druk of psychologisch zelfbehoud — als collectief, waar culturele normen en bureaucratische structuren passiviteit belonen en moed ontmoedigen.

Lafheid wordt beschreven als een actieve keuze tot niets doen: mensen kijken, maar zien niet; voelen, maar handelen niet; en ontkennen de ernst van situaties, zoals politieke conflicten, sociale onrechtvaardigheid of lokale overlast. In dit licht is stilte geen neutrale toestand, maar een impliciete goedkeuring van het bestaande onrecht. Het essay benadrukt dat passiviteit systematisch en cultureel wordt versterkt, wat leidt tot een normalisering van onverschilligheid en een gebrek aan maatschappelijke verantwoording.

Tegenover lafheid staat moed, die zich uit in het spreken, documenteren en observeren, ondanks persoonlijke risico’s. Moed is niet heroïsch in de traditionele zin; het is principieel, geweldloos, en een daad van ethisch verzet. Het individu dat moed toont, doorbreekt de stilte, confronteert hypocrisie, en creëert ruimte voor reflectie en verandering. Dit geldt zowel op lokaal niveau — zoals burgers die overlast of bestuurlijke nalatigheid aankaarten — als op mondiale schaal, waar mensen aandacht vragen voor oorlog, politieke corruptie en schendingen van mensenrechten.

Het gedicht, als poëtische samenvatting, versterkt deze boodschap door korte, krachtige regels die de lezer direct confronteren met de realiteit: lafheid fluistert, moed spreekt; de meeste mensen zwijgen, maar elke stem die spreekt houdt de wereld menselijk en de waarheid levend. De structuur van het gedicht — ritmisch, scherp, met veel witruimte — symboliseert het doorbreken van stilte en benadrukt de kracht van individuele actie.

Het essay en het gedicht sluiten af met een oproep: moed is een keuze, elke dag opnieuw. Wie spreekt, observeert en documenteert, draagt verantwoordelijkheid en behoudt een stukje gerechtigheid en hoop in een wereld die vaak passief en onverschillig lijkt. Het is een erkenning van het feit dat de mens zwak kan zijn, maar dat kracht en ethische daadkracht altijd mogelijk blijven.

Kortom, de kernboodschap is duidelijk: passiviteit is een actieve vorm van medeplichtigheid, terwijl moed een dagelijkse, principiële daad van menselijkheid is. Door te spreken, schrijven en handelen, kan het individu de stilte doorbreken en een blijvende impact maken op zijn gemeenschap en daarbuiten.

• Jean-Pascal Salomez
• JPS
• Zonnebeke
• oktober 14, 2025
• 8 minutes Read

De Stilte van Zonnebeke

In dit beschouwende vervolg op “Dank je om een antwoord voor te bereiden” onderzoekt Jean-Pascal Salomez de betekenis van bestuurlijke stilte in een kleine gemeenschap als Zonnebeke. Wanneer een kunstenaar of burger kritiek uit op onrecht, reageert het bestuur niet met dialoog, maar met stilzwijgen — een subtiele vorm van machtsuitoefening.

De stilte wordt zo een sociaal en politiek mechanisme: een manier om conflict te vermijden, verantwoordelijkheid te ontlopen en de burger moreel te isoleren. Toch is die stilte niet leeg, maar veelzeggend — ze bewijst dat waarheid de machtsstructuur heeft geraakt.

Het artikel toont hoe de weigering tot gesprek juist de kracht van het woord bevestigt. Schrijven wordt een daad van burgerlijke moed: geweldloos, maar onverzettelijk. In de stilte groeit de opstand, niet uit woede, maar uit overtuiging.

• Jean-Pascal Salomez
• Zonnebeke
• oktober 13, 2025
• 8 minutes Read

Dank je om een antwoord voor te bereiden

Deze bijdrage vormt een juridisch geïnspireerde reflectie en geen formele klacht of procedure, maar kan daartoe aanleiding geven.

De gemeente Zonnebeke laat herhaaldelijk nachtelijke geluidsoverlast toe bij activiteiten van de jeugddienst, tot 02.00 uur, zonder transparante vergunning of duidelijke handhavingsmaatregelen. Het korte antwoord van de burgemeester — “Dank je om een antwoord voor te bereiden” — illustreert symbolische responsiviteit: schijnbare reactie zonder inhoudelijke naleving van wetgeving.

Dit tast de bescherming van nachtrust, leefmilieu en gezondheid aan, zoals verankerd in VLAREM II, artikel 23 van de Belgische Grondwet en de burgemeestersplicht voor openbare orde.

Het volledige artikel benadrukt dat burgers en organisaties zoals ART vzw geweldloos en juridisch correct verweer moeten voeren: incidenten documenteren, formele klachten indienen bij de Vlaamse Milieumaatschappij en gemeenteraad, en transparantie en handhaving afdwingen.

Het probleem is niet de jeugd, maar het structurele gebrek aan bestuurlijke zorgplicht en naleving van wettelijke normen.

• Jean-Pascal Salomez
• ART-
• DaDa
• oktober 7, 2025
• 3 minutes Read

Het Heilige, Ingepakt en Wel

In Het Heilige, Ingepakt en Wel confronteert Jean-Pascal Salomez de kijker met de paradox van bescherming en verdrukking. Zijn materiaal — epoxy — fungeert als metafoor voor de hedendaagse omgang met betekenis: wij willen bewaren wat we niet langer geloven, conserveren wat we tegelijk afwijzen. In die spanning ontstaat een vorm van stille tragiek die de kern van het werk bepaalt.

De kunstenaar gebruikt het heilige niet als religieus object, maar als symbool van wat de mens overstijgt: kwetsbaarheid, tijd, herinnering. Door het heilige letterlijk “in te pakken”, keert hij zich tegen de commerciële en sacrale exploitatie van geloofsbeelden. De actie van verbergen wordt tegelijk een daad van onthulling — een rituele bevrijding uit de dogmatiek van aanbidding.

Het werk balanceert tussen sculptuur en schildering, tussen manifest en meditatie. De epoxylaag fungeert als zowel huid als harnas: het glanst, het verstikt, het bewaart. Wat resteert, is een stil heiligdom van twijfel.

In menswetenschappelijke zin raakt dit werk aan thema’s van symbolische transsubstantiatie (vgl. Durkheim, Les formes élémentaires de la vie religieuse, 1912) en de-mystificatie van het sacrale (Eliade, Le sacré et le profane, 1957). Salomez maakt van het materiële proces een spirituele daad: de reïncarnatie van het heilige in de materie zelf.

Zoals bij de werken van Berlinde De Bruyckere of Anselm Kiefer is de fysieke textuur ook een morele. Het oppervlak wordt getuige van lijden, geloof en tijd — maar het laat ruimte voor genezing.
De kunstenaar vraagt geen aanbidding, maar aanwezigheid.

• Jean-Pascal Salomez
• ART-
• oktober 1, 2025
• 4 minutes Read

Minimalistisch Nieuws in een Maximale Wereld: Een ART-Essay van Bewustwording

De wereld explodeert in conflicten, crises en menselijke tragedies, maar de berichtgeving blijft minimaal en gefilterd. Media zoals VRT serveren korte nieuwsflitsen die comfort bieden, maar de diepte, context en rauwe realiteit missen. Gatekeeping en commerciële belangen selecteren wat wij mogen zien, waardoor burgers weten denken, maar slechts aanraken.

Alternatieve en onafhankelijke bronnen zoals Al Jazeera English, BBC World Service, Reuters, The Guardian, Foreign Policy, en platforms zoals Local Futures, The Geostrata, Truthout, ProPublica, Global Voices, Demotix, Indymedia, bieden ongefilterde, diepgaande informatie. Factcheckers zoals FactCheck.org en PolitiFact helpen bij het verifiëren van de waarheid.

Bewustzijn vergt actieve nieuwsconsumptie: meerdere bronnen raadplegen, kritisch zijn, verbanden leggen en diepgaand onderzoeken. Nieuws is geen luxe; het is zuurstof voor inzicht en menselijkheid. ART en poëtische confrontatie worden gebruikt om de lezer te prikkelen, te confronteren en bewust te maken van de beperkte en vaak oppervlakkige verslaggeving.

Kortom: minimalistisch nieuws is ontoereikend, maar wie zoekt, kritisch blijft en alternatieve bronnen raadpleegt, ontwikkelt een scherp en volledig beeld van de wereld.