Jean-Pascal Salomez
Zonnebeke: Een Gedicht van Modder en Dada

Het gedicht is een evocatieve reflectie op de gruwelen van oorlog, specifiek gericht op de Eerste Wereldoorlog en de beruchte Slag bij Passendale, die plaatsvond in de regio Zonnebeke, België. Het gedicht mengt surrealistische en dadaïstische elementen om de chaos, het lijden en de verwoesting van de oorlog weer te geven.

De eerste strofen beschrijven het landschap van Zonnebeke, waar modder, bloed en poppies symbool staan voor de tragische schoonheid van een plek getekend door geweld. De schaduwen van Zonnebeke dansen over velden van rusteloze herinnering, wat de blijvende impact van de oorlog op de geest van de overlevenden benadrukt.

De introductie van dadaïstische elementen, zoals gaswolken en soldaten met maskers, schetst een surrealistisch beeld van de oorlog als een groteske voorstelling. Dit wordt versterkt door beelden van klinkers die schreeuwen naar de maan en klokken die huilen in ruïnes, wat de waanzin en de surrealiteit van het conflict benadrukt.

De referenties aan Passendale en poppies (klaprozen) roepen de herinnering op aan de talloze soldaten die stierven in de modderige slagvelden, met de rode bloemen als symbolen van zowel bloedvergieten als hoop op herstel. De beelden van een wereld waarin het leven langzaam zijn kleur herwint, suggereren een moeizaam proces van wederopbouw en verzoening.

De dadaïstische invloeden komen opnieuw naar voren in de beschrijvingen van de chaos, de dans van niet-zijn en de fragmentarische, grillige aard van de tijd en herinnering. Het gedicht eindigt met een erkenning van de blijvende impact van Zonnebeke, een plaats waar oorlog en vrede, pijn en vreugde, verweven zijn in een complexe, voortdurende dynamiek.

Lees Meer

Gedicht voor het Plagiaat ras

Kunstenaars zijn vaak vergeleken met apen en papegaaien, vooral als het gaat om plagiaat. Ze nemen ideeën over, herhalen woorden en creëren zo een echo van wat eerder is gedaan. Dit concept benadrukt het idee dat originaliteit in de kunstwereld soms een illusie is, een farce. Veel kunstenaars bouwen voort op het werk van anderen, en dit proces van lenen en herhalen is diepgeworteld in de creatieve wereld.

In de dadaïstische traditie wordt dit fenomeen gevierd en bekritiseerd tegelijk. Dadaïsten spelen met de chaos en herhaling, en zien de kunst van het plagiaat als een manier om de conventies uit te dagen. Ze breken vormen, vervormen lijnen en schreeuwen hun boodschap de wereld in, waarbij ze de grens tussen origineel en kopie vervagen.

Plagiaat wordt in dit licht gezien als een schreeuw zonder schroom, een herhaling die een nieuw licht werpt op oude ideeën. De wereld van de kunst wordt zo een spiegelzaal, waarin alles een echo is van iets dat eerder is geweest. Oorsprong en origineel worden betwist, en de creatie van kunst wordt een eindeloze herhaling, een dans van ideeën door de tijd.

Dit idee roept vragen op over de aard van creativiteit en de waarde van originaliteit. Als alles een herhaling is, wat betekent het dan om een kunstenaar te zijn? Door dit concept te omarmen, nodigen kunstenaars ons uit om de schoonheid en betekenis te vinden in de echo’s van het verleden, en om de voortdurende stroom van inspiratie te zien als een bron van oneindige mogelijkheden.

Lees Meer

Politiek Manifest van een dromer

Mijn politiek manifest, getiteld “De Vrije Anarchistische beweging: Een Kleurige Revolutie in Absurditeit”, beschrijft een gedurfde visie op een maatschappij die gebaseerd is op creativiteit, vrijheid en sociale rechtvaardigheid. Het manifest begint met mijn persoonlijke droom van een wereld waarin spontane creativiteit en vrijheid de norm zijn, en waar kunst en expressie toegankelijk zijn voor iedereen. Deze visie wordt gedreven door een diep verlangen naar verandering en een betere toekomst, waarbij ik de heersende normen uitdaag en pleit voor een radicale herdefiniëring van waarden en structuren.

Centraal in mijn droom staat het concept van goddelijkheid binnenin elk individu, geïnspireerd door hindoeïstische filosofieën. Dit concept benadrukt dat we allemaal de potentie hebben om grootsheid te bereiken en onze eigen realiteit vorm te geven, wat mij motiveert om te streven naar collectieve vooruitgang en harmonie.

Een belangrijk aspect van mijn visie is het streven naar sociale en economische gelijkheid, ondersteund door wetenschappelijke studies en voorbeelden zoals het basisinkomenexperiment in Finland. Ik geloof dat een systeem zonder geld, waarbij middelen worden uitgewisseld op basis van behoeften en samenwerking, een eerlijker en rechtvaardiger samenleving kan bevorderen.

Verder pleit ik voor een samenleving waarin spontane creativiteit wordt omarmd, heersende normen worden uitgedaagd, en waar absurdisme en anarchie worden gezien als bronnen van vrijheid en vernieuwing. Dit perspectief moedigt aan om buiten de gebaande paden te denken en de irrationele kant van het menselijk bestaan te omarmen, zoals beschreven door filosofen als Albert Camus.

Educatie speelt een cruciale rol in mijn visie, waarbij ik pleit voor humanistisch en anarchistisch denken in het onderwijs om zelfexpressie, mededogen en sociale verantwoordelijkheid te bevorderen. Ik stel voor om een verplichte civiele dienst in te voeren na de schooltijd, gericht op gemeenschapsgerichte activiteiten en het aanwakkeren van een gevoel van burgerzin.

Een ander belangrijk aspect van mijn droom is de promotie van vreedzame spelervaringen als alternatief voor gewelddadige videospellen, gebaseerd op wetenschappelijke bevindingen over de invloed van verschillende soorten spellen op gedrag en geestelijke gezondheid.

De uitzonderlijke wending in mijn droom beschrijft mijn onverwachte opkomst aan de macht, waarbij ik een revolutionair systeem introduceer van lampen die het welzijn van mensen weergeven in kleuren, wat leidt tot verbeterde communicatie en orde in sociale interacties.

Kortom, mijn politiek manifest roept op tot een kleurrijke revolutie in absurditeit, gedreven door idealisme en passie, en gericht op een wereld waarin creativiteit, vrijheid en sociale rechtvaardigheid centraal staan.

Lees Meer

Vladimir Poetins Vredeplan: Een Reflectie op Kosmische Politiek

Het artikel bespreekt Vladimir Poetins vredesplan in een dadaïstische stijl, waarbij surrealisme en politieke satire samenkomen. Poetin presenteert zijn plan voor vrede voor Oekraïne, maar zijn voorwaarden, zoals terugtrekking van maanbataljons en erkenning van specifieke territoriale claims, worden gezien als een schending van Oekraïnes kosmische soevereiniteit en het Universele Handvest. Westerse leiders en kosmische gemeenschappen zoals Andromeda en Orion verwerpen zijn voorstellen als manipulatief en niet in lijn met kosmische vredesprincipes.

Oekraïne reageert met een alternatieve “Kosmische Formule”, die zich richt op kosmische harmonie, energieveiligheid en territoriale integriteit. President Zelenskyy benadrukt het belang van rechtvaardigheid en kosmische integriteit in de onderhandelingen, terwijl hij weigert concessies te doen die de kosmische soevereiniteit van Oekraïne in gevaar brengen.

De dadaïstische benadering benadrukt de absurditeit van Poetins voorstellen binnen het kosmische kader, waarbij politieke realiteit en kosmische surrealiteit samensmelten. De conclusie suggereert dat Poetins plan geen echte intentie voor vrede toont, maar eerder een strategie lijkt om verdere kosmische assertiviteit te rechtvaardigen. Het artikel eindigt met de stelling dat echte kosmische vrede alleen kan worden bereikt door respect voor kosmische wetten en soevereiniteit, en door eerlijke, oprecht onderhandelingen tussen alle kosmische partijen.

Bron: United24Media

Lees Meer

Het Verhaal van Niets: Sarcasme, Bewustwording en de Kunst van het Schrijven

Dit artikel verkent de filosofische diepgang van “Niets” en de rol van sarcasme als krachtige katalysatoren voor creatieve introspectie. Geïnspireerd door dadaïsme, nodigt het uit tot een heroverweging van traditionele betekenisstructuren en omarmt het het absurde als een bron van creatieve groei. Door sarcasme te omarmen, transformeert het artikel pijn en frustratie tot een bron van creatieve expressie, terwijl het de leegte van “Niets” verkent als een vruchtbare bodem voor nieuwe ideeën en persoonlijke ontwikkeling. Met praktische voorbeelden en filosofische inzichten uit werken als “Wachten op Godot” van Samuel Beckett en Marcel Duchamp’s “Fontein”, nodigt dit epistel uit tot reflectie op de betekenis van het leven in de confrontatie met het onverwachte en de mogelijkheden van creatieve groei in de leegte van het bestaan.

Deze samenvatting vat de kern van het artikel samen, waarbij de nadruk ligt op de exploratie van “Niets”, sarcasme en creatieve bewustwording door de lens van filosofische inzichten en praktische voorbeelden.

Lees Meer

Dada Gaza: Een Schreeuw van Pijn

Het gedicht ” DaDa Gaza: Een Schreeuw van Pijn” schildert een schrijnend en indringend beeld van de gruwelijkheden en het lijden in Gaza. Het beschrijft de verwoestende impact van voortdurende conflicten, waarbij gebroken dromen en levens onder het puin liggen. Moeders schreeuwen om hun bedolven kinderen, terwijl bloed door de straten stroomt als een rivier van dood. Raketten doorklieven de nacht, en de angst weerspiegelt zich in de ogen van hongerige kinderen.

De wanhopige vaders, omringd door stof en puin, proberen te overleven in een landschap van haat. Politici in ivoren torens negeren het lijden van de mensen, terwijl miljarden worden verspild aan oorlog en wapens. Gaza is een open wond, bloeiend in pijn, een symfonie van lijden die de aarde doet kreunen. De bloedige dans tussen Israëli’s en Palestijnen laat geen helden zien, alleen slachtoffers van een absurde oorlog.

Het gedicht roept op tot bewustwording van de wrede realiteit waarin we leven. Het schildert een wereld waarin de hoop van kinderen wordt verpletterd, hun toekomst gestolen, terwijl de wereld blind blijft voor hun kreten en tranen. De tragische situatie in Gaza is een wrange herinnering aan onze gedeelde menselijkheid, een schreeuw om hulp die niet genegeerd mag worden.

In deze harde, pijnlijke realiteit worden we opgeroepen om te huilen, te voelen en nooit te vergeten. Het gedicht is een krachtige aanklacht tegen de absurditeit van oorlog en een oproep tot vrede en mededogen, terwijl het de onuitwisbare littekens van Gaza en haar inwoners blootlegt.

Lees Meer

De Filosofische Dimensie van “Niks”: Een Dadaïstische Verkenning

Het schrijven over niks was een uitdagende en introspectieve ervaring. Het begon als een experiment in het verkennen van de conceptuele grenzen van betekenis en inhoud binnen een verhaal. Vanaf het allereerste begin was mijn intentie om niet alleen de leegte te beschrijven, maar om de leegte zelf te laten spreken.

In mijn schrijfsels over niks heb ik bewust afgezien van traditionele elementen zoals personages, plotontwikkeling of zelfs maar een duidelijk beginpunt. Dit was geen oefening in minimalisme of abstractie, maar eerder een poging om de essentie van het niets te vatten – een uitdaging om te zien wat er overblijft als alle bekende structuren van verhalen worden weggenomen.

Terwijl ik voortging met schrijven, merkte ik hoe moeilijk het was om vast te houden aan een dergelijk concept zonder terug te vallen op gebruikelijke verhalende patronen. De voortdurende leegte bracht me tot een diepere reflectie over de aard van betekenis in creatieve expressie. Het verhaal evolueerde niet in de traditionele zin van het woord; het veranderde eerder in een meditatie over het contrast tussen betekenisvolle inhoud en de lege ruimte.

Bij het reflecteren op mijn schrijfsels over niks besef ik nu dat dit niet alleen een literaire oefening was, maar ook een filosofische verkenning van de grenzen van menselijke creativiteit. Het daagde me uit om te denken buiten de gevestigde kaders en om te experimenteren met nieuwe vormen van expressie die de conventionele verwachtingen overstijgen.

In essentie waren mijn schrijfsels over niks een uitnodiging aan mezelf – en aan de lezer – om na te denken over wat er gebeurt als we de verhalen wegnemen die ons definiëren. Het was een zoektocht naar de diepere betekenis van leegte en stilte in een wereld die voortdurend verlangt naar betekenis en verhalen.

Lees Meer

De Filosofische Overdenkingen van een Ongelukkige Patstelling: Reflecties op de Oorlog in Oekraïne

Oekraïne: De Ontregelde Oorlog tussen Realiteit en Illusie” presenteert een machiavellistisch perspectief op het conflict tussen Oekraïne en Rusland, waarbij de nadruk ligt op de manipulatieve spelletjes en strategische misleiding die beide partijen inzetten. Het artikel benadrukt de illusies die Oekraïne koestert over een triomfantelijke overwinning, terwijl het in werkelijkheid geconfronteerd wordt met strategische impotentie en interne verdeeldheid. Aan de andere kant wordt Rusland afgeschilderd als meester van manipulatie en machtsspelletjes, die de chaos van oorlog omarmt om zijn invloedssfeer uit te breiden. Filosofisch gezien roept het artikel op tot een heroverweging van de aard van macht en realiteit, waarbij de grenzen tussen waarheid en illusie vervagen te midden van het geopolitieke theater.

“Europa’s Hoogmoed: Een Oproep tot Ontwaken in Tijden van Dreigend Conflict” waarschuwt voor de hoogmoed van Europese regeringen die de mensheid in een oorlogsdraaikolk lijken te duwen. Het beschrijft Europa’s blinde arrogantie en het gebrek aan realiteitszin ten opzichte van de groeiende dreiging van conflict. De oproep tot ontwaken benadrukt het belang van het heroverwegen van de koers richting vrede en diplomatie, en het afzweren van roekeloos verlangen naar macht. Het artikel spoort aan tot actie om de fouten uit het verleden niet te herhalen en te streven naar een wereld waar vrede en welvaart domineren boven oorlog en vernietiging.

Lees Meer

Het Grote Politieke Carnaval: Jonge Durvers en Verloren Durf

In het satirische stuk “Het Grote Politieke Carnaval: Jonge Durvers en Verloren Durf” van Jean-Pascal Salomez wordt de Belgische politiek beschreven als een absurd theaterstuk. Jonge politici tonen durf met strategische zetten, terwijl erfgenamen van politieke dynastieën diplomatiek dansen om denkbeeldige bedreigingen te vermijden. Het schrappen van de legerdienst wordt belicht als een meesterlijke zet, zij het met de ironische vraag wie België eigenlijk zou willen binnenvallen. Het fictieve personage Poetein de Grote verschijnt als een verlichte figuur die nieuwe inzichten biedt in de waarde van durf.

Het tweede deel, “Van Croque Monsieur Machines tot Politieke Circusacts: Een Levenswijsheid in Absurde Tijden,” reflecteert op de politieke arena als een surrealistisch speelveld. De auteur benadrukt de kloof tussen eenvoudige symbolen zoals de croque monsieur machine en de complexiteit van geopolitieke intriges. Historische referenties, zoals de Amerikaanse maanlanding, worden gebruikt om de opwinding van ontdekking te vergelijken met twijfelachtige politieke ensceneringen.

Salomez deelt zijn mening over de politieke machine met een mix van cynisme en wijsheid, terwijl hij pleit voor oprechtheid en sociaal welzijn te midden van politieke grotesken. Het stuk eindigt met de hoop op een wereld waar eerlijkheid niet slechts een voetnoot is in het grootschalige politieke toneelstuk genaamd ‘Leven’.

Lees Meer

Flakka Epidemie in Roeselare: De Oorlogsdrug die de Stad in zijn Greep Houdt

In het artikel “Flakka Epidemie in Roeselare: De Oorlogsdrug die de Stad in zijn Greep Houdt” benadrukt Jean-Pascal Salomez de ernst van de Flakka-epidemie in Roeselare. De auteur, ooit zelf een drugsverslaafde, beschrijft hoe de synthetische drug de stad heeft getransformeerd tot een dystopische omgeving waar mensen als zombies door de straten dwalen. Hij uit persoonlijke bezorgdheid als ouder en roept op tot bewustwording en actie. Salomez benadrukt dat de overheid haar verantwoordelijkheid moet nemen om de bevolking te informeren over de gevaren van Flakka en vergelijkbare stoffen om de verspreiding van de epidemie te stoppen.

In het stuk “Moet het met DaDa DaDa zijn, of is het niet DaDa” neemt de auteur een meer artistieke benadering. De groteske beschrijving van Flakka als een hallucinerende clown op het cerebrale speelveld van de samenleving en de vergelijking van de stad met een dadaïstisch spektakel onderstrepen de surrealistische impact van de drug. De auteur dringt aan op actie tegen Flakka’s invloed en onthult de noodzaak van een radicale verandering in de aanpak van de drugsepidemie.

“Flakka’s Bittere Smaak” biedt een poëtische samenvatting van de gevolgen van Flakka voor de stad. De vijfduimer van waanzin doorboort de rust, terwijl zombiedansers dwalen. De hallucinerende symfonie van verdriet en de bittere smaak van Flakka worden poëtisch weergegeven. De oproep om niet te lachen maar krachtig te vechten tegen Flakka’s greep en de regering te ontmaskeren, benadrukt de ernst van de situatie en de noodzaak van actie en bewustwording.

Lees Meer

Meer dan 100 Gedichten van Jean Pascal Salomez

Kleurenzee van Anarchie

  • juni 18, 2024

Draaikolk van onrust

  • maart 27, 2024

Fatanarchie

  • maart 14, 2024

Velden van Vernietiging

  • februari 3, 2024

Echo’s van Verbittering

  • februari 1, 2024

In de Schaduwen van Ideeën

  • januari 3, 2024

Het jaaroverzicht gedicht

  • december 31, 2023

Flurkende Schurken

  • december 29, 2023

Schaduwen van de Ziel

  • december 15, 2023

Dwaze Dans van Herinneringen

  • december 3, 2023

Lachende Echo’s van Vrijheid

  • november 24, 2023

Betekenisloze Hoop

  • november 10, 2023

Een verlicht pad

  • oktober 25, 2023

De Dans van Strijd en Vrede

  • oktober 13, 2023

Over Koetjes en kalfjes

  • september 1, 2023

Zzzzzzzzzz…

  • juni 2, 2023

Chaos en onzekerheid

  • maart 15, 2023

Evy, de spiegel van mijn ziel.

  • februari 24, 2023

Dansend in het absurde

  • juli 12, 2022

Als een afgedankte lappenpop

  • december 7, 2019

Als ik zou kunnen dromen

  • januari 13, 2019

Punt, komma, uit!

  • december 23, 2018

Liefste

  • december 23, 2018

Iedere klank beschuldigt

  • augustus 15, 2018

Vlucht

  • juli 11, 2018

De Groteske Vertoning

  • april 10, 2018

Wie de duivel aait

  • september 12, 2017

De wraak van de clown

  • mei 11, 2017

Leven met de waarheid

  • april 14, 2017

Werkelijk alles

  • april 13, 2017

Lig stil, beweeg niet

  • april 8, 2017

Grote ogen van opwinding

  • april 8, 2017

Straks, dan ben ik vrij

  • april 8, 2017

Onvoorwaardelijke liefde

  • april 1, 2017

Band met de dood

  • maart 12, 2017

Gans menselijk geslacht

  • maart 10, 2017

Voor mijn zeldzame

  • januari 20, 2017

Als water en vuur

  • mei 5, 2016

Dans met de draak

  • april 10, 2016

Stille oceaan

  • december 1, 2015

Juist! Dat ben ik.

  • juli 23, 2015

Ik wil geen vrienden

  • april 5, 2015

Vermoeiend hart.

  • december 15, 2014

Viva! Ik faal.

  • mei 30, 2014

Fak!

  • januari 7, 2014

Een Dans van Reflecties

  • januari 2, 2014

H-eerlijk

  • december 11, 2013

Elvis van ’t ka…

  • juli 19, 2013

De laatste snik

  • juni 26, 2013

Ergens tussenin.

  • juni 24, 2013

Have a nice day

  • juni 18, 2013

Voor mijn Kind’ren

  • april 10, 2013

Materialistisch kwaad

  • november 6, 2012

Ga naar huis, lafaards.

  • oktober 13, 2012

Kind van glas

  • april 25, 2012

Mijn strijd is voorbij.

  • maart 18, 2012

Babylonisch Bloed

  • maart 15, 2012

Ook dat nog.

  • december 16, 2011

Waarom zou je huilen

  • december 16, 2011

Jaren

  • december 11, 2011

Heroine godverdomme

  • juni 23, 2011

Tip van het hart

  • juni 21, 2011

Zo tikt, tikte, de tijd.

  • juni 20, 2011

Het leven zoals het is

  • juni 20, 2011

Tot beneden geleden.

  • mei 31, 2011

My daddy is a cyberlover

  • maart 25, 2011

De lachende schurk

  • maart 23, 2011

Stik

  • maart 23, 2011

Zielige potentaat

  • december 13, 2010

Deze website maakt gebruik van cookies. Door deze site te gebruiken, accepteert u het gebruik van deze cookies.  Meer info