Een boom zonder wortels, een vogel zonder vleugels.
Het leven, een doolhof van surrealistische gedachten.
Een banaan zonder smaak, een stoel zonder poten.
Een wereld van absurditeit en waanzin.Een regenboog zonder kleuren, een klok zonder tijd.
Een droomwereld waarin alles mogelijk lijkt, maar niets zeker is.
Een lach zonder geluid, een traan zonder zout.
Een spiegel van de ziel,
waarin waarheid en illusie samensmelten.Een dag zonder nacht, een hart zonder liefde.
Een zoektocht naar harmonie tussen hemel en aarde.
Een wereld zonder zwaartekracht, een hemel zonder wolken.
Een eindeloze reis door de diepste krochten van de menselijke geest.Een taal zonder woorden, een boek zonder pagina’s.
Een verhaal zonder begin of einde, dat zichzelf schrijft.
Een dans zonder muziek, een stilte zonder rust.
Een verlangen naar de stilte van de geest,
naar de rust van de ziel.Een boom zonder bladeren, een woord zonder betekenis.
Een verlangen naar de leegte, naar de stilte van het zijn.
Een pen zonder inkt, een doos zonder inhoud.
Een verlangen naar het onbekende,
naar het onuitsprekelijke.Een kaars zonder vlam, een horloge zonder wijzers.
Een verlangen naar de tijdloosheid,
naar de eeuwige stilte van de geest.
Een huis zonder deur, een dag zonder nacht.
Een verlangen naar de grenzeloze vrijheid,
naar het onbeperkte bestaan.Een brug zonder verbinding, een weg zonder einde.
Een verlangen naar het oneindige,
naar het grenzeloze en het onbekende.
Een cirkel zonder begin, een einde zonder grens.
Een verlangen naar het absolute,
naar het onuitsprekelijke en het onbekende.In deze surrealistische wereld, zweeft onze ziel.
Op zoek naar de essentie van het bestaan,
een verlangen dat nooit zal worden vervuld.
Maar dat ons blijft leiden op onze reis,
door de diepten van de geest en de ziel.
De zoektocht naar het onuitsprekelijke
Gerelateerde Berichten
Geraag Langs de Waterkant
Het filosofische debat over vrije wil en de noodzaak van kwaad is al eeuwenlang een centraal onderwerp in zowel de filosofie als de theologie. Het kernidee is dat echte keuzevrijheid alleen mogelijk is als individuen in staat zijn om zowel goed als kwaad te kiezen. Dit maakt morele verantwoordelijkheid mogelijk, aangezien moraliteit veronderstelt dat mensen bewust kunnen kiezen tussen tegengestelde opties.
Voorstanders van dit standpunt, zoals Augustinus en Thomas van Aquino, stellen dat zonder de mogelijkheid om kwaad te doen, er geen ware vrije wil bestaat. Het overwinnen van verleidingen en het weerstaan van kwaad wordt ook gezien als essentieel voor morele groei en de ontwikkeling van deugd.
In de theologie wordt dit argument vaak gebruikt om de aanwezigheid van kwaad in een door God geschapen wereld te verklaren. Het bestaan van vrije wil, inclusief de keuze om kwaad te doen, wordt gezien als noodzakelijk om ware liefde en goedheid te laten ontstaan.
Critici van dit standpunt, zoals John Stuart Mill en David Hume, wijzen echter op het bestaan van excessief kwaad, zoals genocide en natuurrampen, die moeilijk te verzoenen zijn met dit argument. Sommigen, zoals compatibilisten, betogen dat vrije wil ook zonder de noodzaak van kwaad kan bestaan, zolang mensen bewuste en betekenisvolle keuzes maken.
Het debat blijft een complex en intrigerend filosofisch vraagstuk, dat fundamentele aspecten van moraliteit, verantwoordelijkheid en de menselijke conditie raakt.
Lees MeerZunnebeke: Gedicht van Slyk en Dada
Het gedicht is een evocatieve reflectie op de gruwelen van oorlog, specifiek gericht op de Eerste Wereldoorlog en de beruchte Slag bij Passendale, die plaatsvond in de regio Zonnebeke, België. Het gedicht mengt surrealistische en dadaïstische elementen om de chaos, het lijden en de verwoesting van de oorlog weer te geven.
De eerste strofen beschrijven het landschap van Zonnebeke, waar modder, bloed en poppies symbool staan voor de tragische schoonheid van een plek getekend door geweld. De schaduwen van Zonnebeke dansen over velden van rusteloze herinnering, wat de blijvende impact van de oorlog op de geest van de overlevenden benadrukt.
De introductie van dadaïstische elementen, zoals gaswolken en soldaten met maskers, schetst een surrealistisch beeld van de oorlog als een groteske voorstelling. Dit wordt versterkt door beelden van klinkers die schreeuwen naar de maan en klokken die huilen in ruïnes, wat de waanzin en de surrealiteit van het conflict benadrukt.
De referenties aan Passendale en poppies (klaprozen) roepen de herinnering op aan de talloze soldaten die stierven in de modderige slagvelden, met de rode bloemen als symbolen van zowel bloedvergieten als hoop op herstel. De beelden van een wereld waarin het leven langzaam zijn kleur herwint, suggereren een moeizaam proces van wederopbouw en verzoening.
De dadaïstische invloeden komen opnieuw naar voren in de beschrijvingen van de chaos, de dans van niet-zijn en de fragmentarische, grillige aard van de tijd en herinnering. Het gedicht eindigt met een erkenning van de blijvende impact van Zonnebeke, een plaats waar oorlog en vrede, pijn en vreugde, verweven zijn in een complexe, voortdurende dynamiek.
Lees Meer