Jean-Pascal Salomez
Een boom zonder wortels, een vogel zonder vleugels.
Het leven, een doolhof van surrealistische gedachten.
Een banaan zonder smaak, een stoel zonder poten.
Een wereld van absurditeit en waanzin.Een regenboog zonder kleuren, een klok zonder tijd.
Een droomwereld waarin alles mogelijk lijkt, maar niets zeker is.
Een lach zonder geluid, een traan zonder zout.
Een spiegel van de ziel,
waarin waarheid en illusie samensmelten.Een dag zonder nacht, een hart zonder liefde.
Een zoektocht naar harmonie tussen hemel en aarde.
Een wereld zonder zwaartekracht, een hemel zonder wolken.
Een eindeloze reis door de diepste krochten van de menselijke geest.Een taal zonder woorden, een boek zonder pagina’s.
Een verhaal zonder begin of einde, dat zichzelf schrijft.
Een dans zonder muziek, een stilte zonder rust.
Een verlangen naar de stilte van de geest,
naar de rust van de ziel.Een boom zonder bladeren, een woord zonder betekenis.
Een verlangen naar de leegte, naar de stilte van het zijn.
Een pen zonder inkt, een doos zonder inhoud.
Een verlangen naar het onbekende,
naar het onuitsprekelijke.Een kaars zonder vlam, een horloge zonder wijzers.
Een verlangen naar de tijdloosheid,
naar de eeuwige stilte van de geest.
Een huis zonder deur, een dag zonder nacht.
Een verlangen naar de grenzeloze vrijheid,
naar het onbeperkte bestaan.Een brug zonder verbinding, een weg zonder einde.
Een verlangen naar het oneindige,
naar het grenzeloze en het onbekende.
Een cirkel zonder begin, een einde zonder grens.
Een verlangen naar het absolute,
naar het onuitsprekelijke en het onbekende.In deze surrealistische wereld, zweeft onze ziel.
Op zoek naar de essentie van het bestaan,
een verlangen dat nooit zal worden vervuld.
Maar dat ons blijft leiden op onze reis,
door de diepten van de geest en de ziel.
