Jean-Pascal Salomez
Het ik houdt op lief te hebben

Het gedicht van Jean Pascal Salomez is een introspectieve en complexe verkenning van het narcistische egoïsme dat ons ertoe aanzet om anderen als objecten te beschouwen en te gebruiken. Het beschrijft de innerlijke strijd tussen de behoefte aan liefde en verbinding met anderen en de diepgewortelde afhankelijkheid van het narcistische libido. Het gedicht benadrukt dat we objecten nodig hebben om lief te hebben, maar dat deze liefde nooit oprechte liefde zal zijn, maar eerder een illusie. Het is een krachtige en donkere reflectie op onze menselijke conditie en de moeilijkheid om te ontsnappen aan onze eigen beperkingen.

Lees Meer

Wie de duivel aait

Het gedicht lijkt te gaan over de moeilijkheid om de verleidingen en begeerten van de menselijke natuur te weerstaan en hoe het matigen hiervan belangrijk is voor ons behoud. De spreker lijkt ook te suggereren dat het volgen van de duivel een onmogelijke taak is en dat de waarheid soms moeilijk te begrijpen is, zelfs voor degenen die nieuwsgierig zijn. Het gedicht bevat religieuze en spirituele thema’s en lijkt de lezer aan te moedigen om het pad van de juiste handelingen te volgen om te worden verlost van zonde en verleiding.

Lees Meer

De wraak van de clown

Het gedicht beschrijft de zoektocht naar betekenis en het vinden van de essentie van het bestaan. Het gedicht combineert verschillende thema’s, zoals het zoeken naar wijsheid en waarheid, de dualiteit van het leven, en het vinden van betekenis in het gemis. De psychoanalytische uitleg van het gedicht legt de nadruk op het idee van het onderbewuste en de innerlijke conflicten die voortkomen uit het zoeken naar betekenis en het vinden van de waarheid. Het gedicht eindigt met de verlossing van het vinden van betekenis, zelfs in de duisternis, en het begrip dat de menselijke kennis slechts een deel is van een groter geheel van een onlosmakelijke eenheid.

Lees Meer

Leven met de waarheid

Dit gedicht lijkt te gaan over een persoon die een diep verlangen heeft om de waarheid te kennen en zichzelf te verrijken met kennis en ervaringen. De persoon in het gedicht wordt geleid door zijn of haar geest naar hogere wijsheid, maar wordt ook geplaagd door twijfel en pijn. De zoektocht naar betekenis lijkt de persoon te helpen om de essentie van het bestaan te vinden, en de waarheid wordt gezien als iets kostbaars dat soms moeilijk te bevatten is.

Een psychoanalytische verklaring van dit gedicht zou kunnen wijzen op het verlangen naar kennis en betekenis als een belangrijk aspect van de menselijke psyche. De zoektocht naar waarheid kan worden gezien als een verlangen naar zelfontdekking en persoonlijke groei. De persoon in het gedicht wordt geleid door zijn of haar geest, wat kan wijzen op de kracht van het bewustzijn en de wil om zichzelf te ontwikkelen.

De twijfel en pijn die de persoon ervaart tijdens de zoektocht naar betekenis, kunnen worden gezien als een natuurlijke reactie op de complexiteit van het leven en de uitdagingen die daarmee gepaard gaan. Deze gevoelens kunnen ook worden gezien als een teken van de menselijke kwetsbaarheid en de behoefte aan steun en begeleiding bij het navigeren door het leven.

De waarheid wordt in het gedicht beschreven als een diamant die verborgen is in de duisternis, wat kan wijzen op de moeilijkheid om de waarheid te vinden en te begrijpen. Dit kan ook worden gezien als een reflectie van de menselijke neiging om de wereld te zien als een complex en vaak tegenstrijdig geheel, en de uitdaging om betekenis te vinden in deze complexiteit.

Over het geheel genomen lijkt dit gedicht te wijzen op het verlangen van de menselijke psyche naar kennis, betekenis en zelfontdekking, en de uitdagingen die gepaard gaan met het vinden van deze dingen.

Lees Meer

Werkelijk alles

Dit gedicht beschrijft het idee dat het volgen van anderen en meegaan met de massa leidt tot een gebrek aan eigenheid en karakter. Het wordt vergeleken met het volgen van een hoer, een wereldse en oppervlakkige gedachte. Het benadrukt het belang van persoonlijke overtuigingen en het vermijden van de druk van de samenleving om gelijk te zijn aan anderen.

Lees Meer

Grote ogen van opwinding

Dit gedicht van Jean Pascal Salomez beschrijft een mysterieuze jonge vrouw die als een marionet aan draden hangt en een scabreus instrument bespeelt. Haar gladgestreken gelaatstrekken en duistere ogen suggereren haar mysterieuze aard, terwijl haar haren zich als slierten nevel om haar heen wikkelen. Ze knielt en speelt in een luie stoel, bediend door onzichtbare handen die haar bewegingen sturen. Het gedicht roept vragen op over welk spel ze speelt en wat de uitkomst zal zijn.

Lees Meer

Straks, dan ben ik vrij

Het gedicht beschrijft de gevoelens van de spreker aan de walkant, die te veel luistert naar zijn eigen stem en die van anderen die klagen over hun leven en verzuipende kroost. De spreker voelt zich beperkt door te veel regels en verlangt naar vrijheid en avontuur. Hij wil reizen naar verre einders, loslaten en lachen om gisteren, omdat niets hem nog tegenhoudt in dit leven. De last weegt zwaar en hij voelt zich elke dag zwakker worden, dus kiest hij voor het land van Nooitgedacht, waar hij altijd al van droomde en waar de wind hem zal dragen.

Lees Meer

Onvoorwaardelijke liefde

Dit gedicht van Jean Pascal Salomez is een belofte van een vader aan zijn kinderen dat hij hen nooit zal verlaten, ondanks de pijnlijke herinneringen en wonden die hij met zich meedraagt. Het gedicht bevat een belofte van liefde en kracht, en benadrukt het belang van verbondenheid en steun in moeilijke tijden. Het dadaïstische element voegt een speelse en surrealistische sfeer toe aan het gedicht, wat de lezer uitdaagt om verder te kijken dan de traditionele betekenis en zich open te stellen voor nieuwe interpretaties.

Lees Meer

Band met de dood

Het gedicht beschrijft de verleidelijke valstrik van het leven, waarin we worden bedreigd door onze eigen verlangens en ondergedompeld worden in verderf. De stilte sluipt binnen en verraadt onze dromen, terwijl we proberen ons te bevrijden van onze onrustige gedachten. Het gedicht suggereert dat de waarheid van het leven en de liefde niet altijd voor ons zijn weggelegd, maar dat we blijven zoeken naar eenheid en betekenis in ons bestaan. We worden opgeroepen om ons te richten op de eenheid van alles en ons hart te openen voor de wereld om ons heen.

Lees Meer

Meer dan 100 Gedichten van Jean Pascal Salomez

Draaikolk van onrust

  • maart 27, 2024

Fatanarchie

  • maart 14, 2024

Velden van Vernietiging

  • februari 3, 2024

Echo’s van Verbittering

  • februari 1, 2024

In de Schaduwen van Ideeën

  • januari 3, 2024

Het jaaroverzicht gedicht

  • december 31, 2023

Flurkende Schurken

  • december 29, 2023

Schaduwen van de Ziel

  • december 15, 2023

Dwaze Dans van Herinneringen

  • december 3, 2023

Lachende Echo’s van Vrijheid

  • november 24, 2023

Betekenisloze Hoop

  • november 10, 2023

Een verlicht pad

  • oktober 25, 2023

De Dans van Strijd en Vrede

  • oktober 13, 2023

Over Koetjes en kalfjes

  • september 1, 2023

Zzzzzzzzzz…

  • juni 2, 2023

Chaos en onzekerheid

  • maart 15, 2023

Evy, de spiegel van mijn ziel.

  • februari 24, 2023

Dansend in het absurde

  • juli 12, 2022

Als een afgedankte lappenpop

  • december 7, 2019

Als ik zou kunnen dromen

  • januari 13, 2019

Punt, komma, uit!

  • december 23, 2018

Liefste

  • december 23, 2018

Iedere klank beschuldigt

  • augustus 15, 2018

Vlucht

  • juli 11, 2018

De Groteske Vertoning

  • april 10, 2018

Wie de duivel aait

  • september 12, 2017

De wraak van de clown

  • mei 11, 2017

Leven met de waarheid

  • april 14, 2017

Werkelijk alles

  • april 13, 2017

Lig stil, beweeg niet

  • april 8, 2017

Grote ogen van opwinding

  • april 8, 2017

Straks, dan ben ik vrij

  • april 8, 2017

Onvoorwaardelijke liefde

  • april 1, 2017

Band met de dood

  • maart 12, 2017

Gans menselijk geslacht

  • maart 10, 2017

Voor mijn zeldzame

  • januari 20, 2017

Als water en vuur

  • mei 5, 2016

Dans met de draak

  • april 10, 2016

Stille oceaan

  • december 1, 2015

Juist! Dat ben ik.

  • juli 23, 2015

Ik wil geen vrienden

  • april 5, 2015

Vermoeiend hart.

  • december 15, 2014

Viva! Ik faal.

  • mei 30, 2014

Fak!

  • januari 7, 2014

Een Dans van Reflecties

  • januari 2, 2014

H-eerlijk

  • december 11, 2013

Elvis van ’t ka…

  • juli 19, 2013

De laatste snik

  • juni 26, 2013

Ergens tussenin.

  • juni 24, 2013

Have a nice day

  • juni 18, 2013

Voor mijn Kind’ren

  • april 10, 2013

Materialistisch kwaad

  • november 6, 2012

Ga naar huis, lafaards.

  • oktober 13, 2012

Kind van glas

  • april 25, 2012

Mijn strijd is voorbij.

  • maart 18, 2012

Babylonisch Bloed

  • maart 15, 2012

Ook dat nog.

  • december 16, 2011

Waarom zou je huilen

  • december 16, 2011

Jaren

  • december 11, 2011

Heroine godverdomme

  • juni 23, 2011

Tip van het hart

  • juni 21, 2011

Zo tikt, tikte, de tijd.

  • juni 20, 2011

Het leven zoals het is

  • juni 20, 2011

Tot beneden geleden.

  • mei 31, 2011

My daddy is a cyberlover

  • maart 25, 2011

De lachende schurk

  • maart 23, 2011

Stik

  • maart 23, 2011

Zielige potentaat

  • december 13, 2010

Brakende schreeuwsels

  • december 2, 2010

De wapenfabrikant

  • oktober 6, 2010

Nooit eer

  • oktober 1, 2010

Ingepakt

  • oktober 1, 2010

Het ego circus

  • oktober 1, 2010

Deze website maakt gebruik van cookies. Door deze site te gebruiken, accepteert u het gebruik van deze cookies.  Meer info