• Jean-Pascal Salomez
• februari 7, 2020
• 3 minutes Read

Blommenkinders, zei de zanger.

Blommenkinders, in de zomer van ’67,
De tijd van flower power en protestsongs,
Armand zong over bloemen en vrijheid,
En zijn boodschap klinkt nog steeds actueel.

Het gedicht van Jean-Pascal Salomez beschrijft een surrealistische wereld waarin de blommenkinders dansen met stiletto’s in hun hand. De bloemen worden levende wezens en de werkelijkheid vervaagt. De geur van wierook en patchouli omhult ons terwijl we onze eigen realiteit creëren. In deze surrealistische wereld zijn de grenzen van wat kan en mag verdwenen, en is de verbeelding vrij om te spelen. Het gedicht moedigt ons aan om de stiletto’s weg te leggen en de surrealistische wereld te verwelkomen waar geuren en kleuren onze zintuigen strelen en de droomwereld en de werkelijkheid versmelten.

• Jean-Pascal Salomez
• december 7, 2019
• 1 minute Read

Als een afgedankte lappenpop

Het gedicht beschrijft het lappenpopje dat tevreden is met de rust en stilte om hem heen, in tegenstelling tot de drukte en chaos van het dagelijks leven. Het verlangen naar eenvoud wordt weergegeven door het verlangen naar een gezicht vol roet. Het beeld van aasgieren cirkelend om het mes, dat gevaar en dreiging symboliseert, wordt gebruikt om de tegenstellingen in de wereld te benadrukken. Het lappenpopje blijft echter waakzaam en laat zich niet meeslepen door de gevaren van de wereld om hem heen. De tegenstellingen worden in het gedicht in balans gehouden en het popje lijkt tevreden te zijn met zijn plek in de wereld.

• Jean-Pascal Salomez
• maart 12, 2019
• 3 minutes Read

De Schoonheid van Verbinding: Een Ode aan de Diversiteit van het Leven

Het gedicht beschrijft de absurde en demonische aard van Putin’s propagandamachine, waarbij crimi clowneske technieken worden gebruikt om de werkelijkheid te vervormen en de oppositie te belachelijk te maken. De machine draait op angst en xenofobie en blijft een bedreiging voor vrijheid en gelijkheid. Het gedicht roept op tot verzet en strijd tegen deze machine en voor een toekomst gebaseerd op waarheid en vrijheid.

• Jean-Pascal Salomez
• januari 13, 2019
• 1 minute Read

Als ik zou kunnen dromen

Het gedicht gaat over de droom van een betere wereld waar vrede, begrip en liefde heersen en waar mensen als broeders en zusters hand in hand kunnen wandelen. Ondanks de duistere tijden en het verdriet in de wereld, gelooft de dichter dat er hoop is en dat een man met de kracht om te dromen zijn ziel kan verlossen. Hij is ervan overtuigd dat er ergens antwoorden zijn en dat er een warmere zon kan opkomen als we blijven geloven en hopen. Het gedicht eindigt met de gedachte dat er altijd een lichtpuntje is, zolang we kunnen denken, praten, staan, lopen en dromen over hoe onze dromen uit kunnen komen.

• Jean-Pascal Salomez
• december 23, 2018
• 3 minutes Read

Punt, komma, uit!

Dit gedicht beschrijft de worsteling van de dichter met het leven en de dood. De dichter voelt zich gekwetst en onbegrepen, en vergelijkt zichzelf met een lappenpop die door het leven als een dier wordt afgeslacht. De dichter smeekt om verlossing en voelt een onbeschrijfelijke pijn en verdriet. Ondanks de duisternis zal de dichter blijven vechten en zijn stem verheffen, want hij gelooft dat er licht aan het einde van de tunnel is. De dichter roept op om niet in stilte te lijden en om te blijven geloven in het leven en de liefde. Het gedicht eindigt met de woorden “Punt, komma, uit!”, wat kan worden opgevat als een uitdrukking van definitieve beslissing en daadkracht.

• Jean-Pascal Salomez
• december 23, 2018
• 4 minutes Read

Liefste

Dit gedicht lijkt te gaan over een persoon die worstelt met de waarheid en eerlijkheid in het leven. De spreker probeert de waarheid te vertellen aan iemand die belangrijk voor hem/haar is, maar vindt het moeilijk om de juiste woorden te vinden. Er wordt gesproken over de liefde die de spreker voelt en de verwachtingen van die persoon. De spreker lijkt te hebben geleden onder leugens en bedrog in het verleden en wil nu dat deze leugenaars uit zijn/haar leven verdwijnen.

Hoewel de spreker zich eenzaam voelt, lijkt er enige hoop te zijn nu de persoon van wie hij/zij houdt in de buurt is en gevoelens heeft voor hem/haar. Het gedicht eindigt met de suggestie dat er nog veel onbekende pagina’s zijn in het boek van het leven die samen gelezen moeten worden.

Het gedicht kan worden geïnterpreteerd als een reflectie op het belang van eerlijkheid en waarheid in relaties en het verlangen naar echtheid en oprechtheid.

• Jean-Pascal Salomez
• augustus 15, 2018
• 3 minutes Read

Iedere klank beschuldigt

Dit gedicht kan worden geïnterpreteerd vanuit de filosofische zienswijze dat ons bestaan fundamenteel eenzaam is. Het gedicht beschrijft een gevoel van afstand en vervreemding tussen mensen die zelfs in het midden van gesprekken aanwezig kan zijn. De verborgen melodieën en duistere beschuldigende tonen kunnen symbolisch staan voor de verborgen agenda’s en bedoelingen die mensen kunnen hebben, zelfs in hun dagelijkse interacties met anderen.

De stilte die hoorbaar loert kan worden gezien als een herinnering aan de alomtegenwoordige leegte en het verdriet dat onder de oppervlakte van ons bestaan aanwezig is. Deze leegte en het verdriet kunnen soms leiden tot onbegrip en gebroken gewetens, wat het gedicht lijkt te suggereren.

In de context van deze filosofische interpretatie kunnen de “verborgen melodieën” die in het gedicht worden genoemd ook symbool staan voor de complexiteit en diepgang van het menselijke bestaan. Ondanks de eenzaamheid die we kunnen voelen, kan er altijd iets nieuws en onverwachts ontdekt worden als we ons openstellen voor de onbekende aspecten van de menselijke ervaring. Zo kan de woede die in het gedicht verschijnt, worden gezien als een uitlaatklep voor deze diepere, vaak verborgen emoties die ons allemaal aangaan.

• Jean-Pascal Salomez
• juli 11, 2018
• 3 minutes Read

Vlucht

Dit gedicht lijkt geschreven vanuit een gevoel van afstandelijkheid en acceptatie ten opzichte van de dood en het verlies van de broers. Het kan worden geïnterpreteerd als een coping-mechanisme om de pijn van het verlies te verzachten. Door te vluchten in de fantasie en het vermijden van confrontatie met de realiteit van de dood, kan de dichter zichzelf beschermen tegen de emotionele pijn van het verlies.

Een psychoanalytische interpretatie zou kunnen stellen dat deze afstandelijkheid en het vermijden van pijn mogelijk het gevolg zijn van onverwerkte emoties en trauma’s uit het verleden van de dichter, die mogelijk niet zijn verwerkt en zich manifesteren als een afweermechanisme. De fantasiewereld en het vermijden van de realiteit kunnen dienen als een vorm van ontkenning of vermijding van deze onverwerkte emoties en trauma’s.

Het kan ook zijn dat de dichter zich schuldig voelt over het verlies van de broers en zichzelf daarom beschermt tegen het ervaren van de pijn die het verlies met zich meebrengt. Het gedicht kan dan worden gezien als een manier om de broers te eren en tegelijkertijd de gevoelens van schuld en verdriet te vermijden.

Over het algemeen kan het gedicht worden beschouwd als een complexe uitdrukking van de emoties en ervaringen van de dichter in relatie tot de dood en verlies van dierbaren. Een psychoanalytische interpretatie kan helpen om dieper te graven in de onderliggende emoties en gedachten die ten grondslag liggen aan de woorden van de dichter.

• Jean-Pascal Salomez
• april 10, 2018
• 3 minutes Read

De Groteske Vertoning

In deze surrealistische gedicht worden de treurige en verontrustende aspecten van onze maatschappij benadrukt, waarbij de nadruk ligt op de gebrekkige verantwoordelijkheid van burgers voor de daden van regeringsleiders en onze collectieve onverschilligheid voor de problemen die onze wereld teisteren. De dichter uit zijn zorgen over de toekomst van onze kinderen en de snel veranderende wereld, en beschrijft de surrealiteit van een wereld waarin de realiteit steeds moeilijker te begrijpen is.

• Jean-Pascal Salomez
• januari 10, 2018
• 3 minutes Read

Het ik houdt op lief te hebben

Het gedicht van Jean Pascal Salomez is een introspectieve en complexe verkenning van het narcistische egoïsme dat ons ertoe aanzet om anderen als objecten te beschouwen en te gebruiken. Het beschrijft de innerlijke strijd tussen de behoefte aan liefde en verbinding met anderen en de diepgewortelde afhankelijkheid van het narcistische libido. Het gedicht benadrukt dat we objecten nodig hebben om lief te hebben, maar dat deze liefde nooit oprechte liefde zal zijn, maar eerder een illusie. Het is een krachtige en donkere reflectie op onze menselijke conditie en de moeilijkheid om te ontsnappen aan onze eigen beperkingen.