• Jean-Pascal Salomez
• Over Dictatuur
• februari 4, 2024
• 3 minutes Read

Een Filosofische Reflectie op een Verijdelde Aanslag op de Krim

Het artikel werpt inderdaad belangrijke vragen op over macht, rechtvaardigheid en moraliteit in het kader van geopolitieke conflicten. Het belicht de spanning tussen de verantwoordelijkheid van staten om hun burgers te beschermen en de universele morele plicht om geweld te vermijden en menselijk leven te respecteren. Het wijst ook op de ironie dat degenen die beweren de wet te handhaven soms dezelfde tactieken gebruiken als degenen die ze bestrijden.

De analyse moedigt lezers aan tot reflectie en nodigt uit om na te denken over de ethische dilemma’s die gepaard gaan met internationale betrekkingen. Het herinnert ons eraan dat de keuzes die we maken niet alleen de loop van de geschiedenis bepalen, maar ook onze menselijkheid weerspiegelen.

Het is van cruciaal belang dat we ons bewust zijn van de complexiteit van de geopolitieke realiteit en de impact die dit heeft op onze wereld. Door kritisch na te denken over deze kwesties, kunnen we een dieper begrip ontwikkelen van de krachten die de internationale arena vormgeven en kunnen we streven naar een meer rechtvaardige en vreedzame wereldorde.

• Jean-Pascal Salomez
• DaDa
• Over Dictatuur
• februari 3, 2024
• 3 minutes Read

Het Grote Politieke Carnaval: Jonge Durvers en Verloren Durf

In het satirische stuk “Het Grote Politieke Carnaval: Jonge Durvers en Verloren Durf” van Jean-Pascal Salomez wordt de Belgische politiek beschreven als een absurd theaterstuk. Jonge politici tonen durf met strategische zetten, terwijl erfgenamen van politieke dynastieën diplomatiek dansen om denkbeeldige bedreigingen te vermijden. Het schrappen van de legerdienst wordt belicht als een meesterlijke zet, zij het met de ironische vraag wie België eigenlijk zou willen binnenvallen. Het fictieve personage Poetein de Grote verschijnt als een verlichte figuur die nieuwe inzichten biedt in de waarde van durf.

Het tweede deel, “Van Croque Monsieur Machines tot Politieke Circusacts: Een Levenswijsheid in Absurde Tijden,” reflecteert op de politieke arena als een surrealistisch speelveld. De auteur benadrukt de kloof tussen eenvoudige symbolen zoals de croque monsieur machine en de complexiteit van geopolitieke intriges. Historische referenties, zoals de Amerikaanse maanlanding, worden gebruikt om de opwinding van ontdekking te vergelijken met twijfelachtige politieke ensceneringen.

Salomez deelt zijn mening over de politieke machine met een mix van cynisme en wijsheid, terwijl hij pleit voor oprechtheid en sociaal welzijn te midden van politieke grotesken. Het stuk eindigt met de hoop op een wereld waar eerlijkheid niet slechts een voetnoot is in het grootschalige politieke toneelstuk genaamd ‘Leven’.

• Jean-Pascal Salomez
• Over Dictatuur
• februari 3, 2024
• 1 minute Read

Velden van Vernietiging

Het gedicht “Velden van Vernietiging” schildert een duister tafereel waarin destructie en eenzaamheid samenkomen. In de nachtelijke schaduwen ontvouwen zich velden getekend door vernietiging, een reflectie van de menselijke vloek. De woorden weven een beeld van doordachte destructie, waar een dictator, vol bewondering, langs kraters loopt die gevuld zijn met de haat van anderen. Elk detail draagt bij aan de melancholie van de menselijke conditie.

De auteur beschrijft de dictator als een meester van onderdrukking, trots bewonderend langs de paden van verderf. De kraters, littekens van een duister verleden, herinneren aan een hoge prijs betaald in tranen en verlies. Het gedicht roept op tot reflectie over de kostbare menselijkheid die verloren is gegaan in deze velden van vernietiging.

De nachtelijke stilte weerklinkt met een echo van spijt, en het gedicht benadrukt het verlangen naar een hoopvolle toekomst, weg van de duistere velden, naar een oord van vreedzaam herstel. De woorden roepen op tot een nieuw morgenrood, een symbolische overgang van de duisternis naar een beloftevolle dag.

• Jean-Pascal Salomez
• DaDa
• Drugs
• februari 2, 2024
• 6 minutes Read

Flakka Epidemie in Roeselare: De Oorlogsdrug die de Stad in zijn Greep Houdt

In het artikel “Flakka Epidemie in Roeselare: De Oorlogsdrug die de Stad in zijn Greep Houdt” benadrukt Jean-Pascal Salomez de ernst van de Flakka-epidemie in Roeselare. De auteur, ooit zelf een drugsverslaafde, beschrijft hoe de synthetische drug de stad heeft getransformeerd tot een dystopische omgeving waar mensen als zombies door de straten dwalen. Hij uit persoonlijke bezorgdheid als ouder en roept op tot bewustwording en actie. Salomez benadrukt dat de overheid haar verantwoordelijkheid moet nemen om de bevolking te informeren over de gevaren van Flakka en vergelijkbare stoffen om de verspreiding van de epidemie te stoppen.

In het stuk “Moet het met DaDa DaDa zijn, of is het niet DaDa” neemt de auteur een meer artistieke benadering. De groteske beschrijving van Flakka als een hallucinerende clown op het cerebrale speelveld van de samenleving en de vergelijking van de stad met een dadaïstisch spektakel onderstrepen de surrealistische impact van de drug. De auteur dringt aan op actie tegen Flakka’s invloed en onthult de noodzaak van een radicale verandering in de aanpak van de drugsepidemie.

“Flakka’s Bittere Smaak” biedt een poëtische samenvatting van de gevolgen van Flakka voor de stad. De vijfduimer van waanzin doorboort de rust, terwijl zombiedansers dwalen. De hallucinerende symfonie van verdriet en de bittere smaak van Flakka worden poëtisch weergegeven. De oproep om niet te lachen maar krachtig te vechten tegen Flakka’s greep en de regering te ontmaskeren, benadrukt de ernst van de situatie en de noodzaak van actie en bewustwording.

• Jean-Pascal Salomez
• DaDa
• februari 1, 2024
• 1 minute Read

Echo’s van Verbittering

Hier verkent Jean Pascal Salomez krachtige taal om diepe emoties rondom het thema van Flakka en menselijk ongenoegen uit te drukken. De woorden vormen een stroom van scheldwoorden, als een rauwe uiting van frustratie en verontwaardiging. Flakka, geportretteerd als een vloek van het duister uur, roept sterke negatieve emoties op die worden geuit door krachtige scheldwoorden en verwensingen. De dichter gebruikt deze taal als een kunstzinnige uitlaatklep om de diepe verontrusting en afkeuring jegens de duistere kant van menselijk gedrag en de impact van Flakka op de samenleving te uiten.

De titel “Echo’s van Verbittering” suggereert dat deze krachtige woorden resoneren als een echo, een herinnering aan de diepgewortelde emoties die het gedicht bezielen. Het gedicht fungeert als een expressief ventiel, waarin de dichter zijn gevoelens kan uiten en de lezer wordt uitgenodigd om de onderliggende verbittering te begrijpen. Het roept op tot reflectie over de duistere kanten van de menselijke ervaring en dient als een artistieke uiting van de impact van Flakka op individuen en gemeenschappen, en de bredere uitdagingen waarmee de samenleving wordt geconfronteerd.

• Jean-Pascal Salomez
• DaDa
• Over Dictatuur
• februari 1, 2024
• 3 minutes Read

Poetin: Duitsland vernietigt zijn auto-industrie en Rusland moet helpen

In een opmerkelijke en licht absurde wending van geopolitieke retoriek heeft de Russische president Vladimir Poetin verklaard dat Duitsland momenteel zijn auto-industrie vernietigt en dat Rusland moet helpen om een heuse ‘Wolga’-ramp te voorkomen. Tijdens een persconferentie benadrukte Poetin op speelse wijze dat Rusland eerder de Duitse auto-industrie een duwtje heeft gegeven, verwijzend naar een komische anekdote over de Wolga-auto. Deze uitspraken, doorspekt met DaDa-stijl elementen, lijken eerder poëtische hyperbool dan een feitelijke weergave van de geschiedenis. Het historische feit dat de Duitse auto-industrie zich voornamelijk na de Tweede Wereldoorlog ontwikkelde met steun van geallieerde landen, werd op ludieke wijze terzijde geschoven.

Het blijft onduidelijk of Poetins uitspraken zullen leiden tot concrete acties of enkel tot hilariteit en diplomatieke gesprekken tussen Rusland en Duitsland. Deze surrealistische verklaring werpt een eigenaardig licht op de geopolitieke en economische dynamiek tussen de twee landen. Hoewel de auto-industrie een serieuze kwestie is, lijkt de politiek soms meer op een kunstvorm dan een strikt rationeel proces, met een vleugje absurditeit en humor. Het is afwachten hoe deze komische episode zich verder ontwikkelt en welke reacties het zal uitlokken.

• Jean-Pascal Salomez
• januari 31, 2024
• 1 minute Read

De Snaakse Symfonie der Woorden

Dit is een gedicht dat de kracht van taal en de chaos van menselijke overtuigingen verkent. Met kleurrijke en provocatieve beelden worden de reetkever, gatworm en geslepen dildo symbolisch ingezet om de complexiteit van het leven en de menselijke natuur te belichten. Het gedicht toont een onbegrensd spectrum van uitspraken, waarin wijsheid en domheid, mensheid en allesvernietigende krachten in een megalomaan complex samenkomen.

De reetkever, als metafoor voor de onvoorspelbare en grillige natuur van het bestaan, kruipt door het gedicht, terwijl de gatworm diep in de diepten van het menselijk bewustzijn graaft. De geslepen dildo vertegenwoordigt scherpzinnige provocaties die het leven doorklieven en verlangen naar meer.

Het Vaticaan, moslimonderricht, christelijke scholing en gereformeerde invloeden worden in één adem genoemd, waarmee de diversiteit en soms tegenstrijdige aard van menselijke overtuigingen wordt aangekaart.

Het gedicht onthult een allesomvattend universum van woorden, waarin de kracht van taal en de veelzijdigheid van menselijke ervaring centraal staan. De titel, “De Snaakse Symfonie der Woorden”, benadrukt de harmonie en tegelijkertijd de speelse ondeugendheid van deze complexe verkenning van de menselijke geest.

• Jean-Pascal Salomez
• DaDa
• JPS
• januari 30, 2024
• 4 minutes Read

Verbleekte Reflecties en Vervaagde Gezichten: Een Ouder Wordende Symfonie

In “Verbleekte Reflecties en Vervaagde Gezichten: Een Ouder Wordende Symfonie” verkent de verteller zijn herinneringen als keurig ingelijste schilderijen in de kamers van zijn geest. De herinneringen, eens scherp en levendig, vervagen naarmate de tijd verstrijkt, als gezichten die verbleken in oude foto’s. Het proces van ouder worden brengt niet alleen fysieke uitdagingen met zich mee, maar ook het langzaam verliezen van de scherpte van het verleden. De verteller overdenkt of dit aan zijn bril ligt, een praktisch hulpmiddel dat symbolisch wordt voor de manier waarop we soms de helderheid van ons verleden verliezen.

Te midden van deze reflecties worstelt de verteller met de grillige streken van zijn eigen gedachten, die soms kunnen neigen naar waangedachten. Het ouder worden is een complexe symfonie van ervaringen, humor en melancholie vermengen zich terwijl de verteller zijn eigen pad in de tijd volgt. De tekst roept ook een gevoel van verlies en vergankelijkheid op, niet alleen van de scherpte van herinneringen maar ook van de mensen die ooit levendig in die kaders stonden.

Achter de ogenschijnlijk lichte toon van zelfspot ligt een diepere reflectie op het ouder worden en de uitdagingen die het met zich meebrengt. De suggestie van het zoeken naar hulp in “OOOOOHm” kan zowel een verwijzing zijn naar meditatieve rust als naar het lachwekkende aspect van het ouder worden, wat de tekst een subtiele, maar complexe nuance geeft.

• Jean-Pascal Salomez
• Wetenschap en overtuiging
• januari 27, 2024
• 7 minutes Read

Wilsvermogen bij de Jeugd: Analyse en Actie

In het betoog door Jean-Pascal Salomez wordt het gebrek aan wilsvermogen onder de jeugd onder de loep genomen. De auteur beschrijft de hedendaagse chaos waarin jonge generaties zich bevinden, verstrikt in een digitale dans van prikkels die langetermijnplannen verdringen. De invloed van gezinsomgevingen op het wilsvermogen wordt benadrukt, met ondersteunende gezinsstructuren als sleutel en problematische omstandigheden als potentiële belemmeringen.

Een holistische aanpak op zowel individueel als maatschappelijk niveau wordt voorgesteld, met de nadruk op bewust mediagebruik, herziening van het onderwijscurriculum en ondersteuning van gezinsstructuren als middelen om het wilsvermogen van de jeugd te versterken. De confrontatie met het gebrek aan wilsvermogen wordt gezien als een surrealistische uitdaging waar de samenleving gezamenlijk aan moet werken om de jeugd te empoweren.

Het betoog vervolgt met de bespreking van emotionele intelligentie bij de jeugd. Hierbij wordt benadrukt dat het onderwijs niet alleen moet focussen op academische vaardigheden, maar ook op het bevorderen van emotionele intelligentie en sociaal welzijn. Het gebrek aan aandacht voor emotionele intelligentie wordt gekoppeld aan moeilijkheden bij stressmanagement, het opbouwen van relaties en het nemen van doordachte beslissingen.

Verder wordt de complexiteit van het gebrek aan wilsvermogen in tijden van dreigende oorlog belicht, waarbij de stress en onzekerheid door geopolitieke spanningen de veerkracht en vastberadenheid van jongere generaties kunnen beïnvloeden. De geschiedenis van de Holodomor en de Holocaust wordt gebruikt als een kader om lessen te trekken voor een effectievere internationale respons op hedendaagse crises.

De tekst sluit af met een existentialistische reflectie op het ogenschijnlijke gebrek aan reactie van de jeugd op hedendaagse uitdagingen. Het benadrukt de noodzaak om niet alleen het wilsvermogen en emotionele intelligentie te versterken, maar ook om een diepgaande herwaardering van het individuele bestaan te bevorderen. De oproep tot verandering culmineert in een gedicht dat verschillende thema’s uit het betoog samenvat.

• Jean-Pascal Salomez
• Wetenschap en overtuiging
• januari 27, 2024
• 8 minutes Read

De Unieke Paradox van het Mensbeestje: De Kracht van Wilskracht en de Traagheid van Verandering

Het artikel verkent de paradox tussen menselijke wilskracht en de trage respons op verandering. Het benadrukt de kracht van wilskracht die de mensheid heeft geleid tot opmerkelijke prestaties in wetenschap, technologie, en sociale vooruitgang. Ondanks deze kracht blijkt verandering in bepaalde contexten traag te komen, wat de auteur toeschrijft aan de complexiteit van sociale structuren en menselijke psychologie.

De auteur belicht het spanningsveld tussen individuele wilskracht en de collectieve inspanningen die nodig zijn voor maatschappelijke verandering. Hij benadrukt dat onmiddellijke behoeften vaak concurreren met langetermijndoelen, waardoor traagheid ontstaat. Een gecoördineerde inspanning, waarbij individuele wilskracht wordt omgezet in collectieve actie, wordt voorgesteld als een oplossing voor deze paradox.

Verder onderzoekt het artikel de neiging van de mensheid om pas te handelen wanneer de druk ondraaglijk wordt, vooral bij milieuproblemen, sociale ongelijkheid en geopolitieke conflicten. De vraag rijst of dit ’te laat komen’ inherent is aan de menselijke natuur of een gevolg is van complexe sociale structuren. De bewustwording van dit patroon wordt gezien als cruciaal voor proactieve maatregelen.

Tot slot onderzoekt het artikel het unieke vermogen van het menselijke wezen om doelen na te streven, met een focus op de neiging tot aarzeling en de afwachtende houding tot crisissituaties. Het roept op tot een heroverweging van waarden en een proactieve benadering om deze paradox te doorbreken en het menselijke potentieel tijdig te benutten.