Jean-Pascal Salomez
"Mensenrechtenschendingen onder Putin zijn regime: een overzicht van de situatie in Rusland"
Poetin's Absurde Kunstwerk van Conflict en Macht
Poetin’s absurde conflicten met de wereld kunnen worden gezien als een belachelijk kunstwerk waarbij hij als een clown zijn macht en invloed probeert te behouden en vergroten, zonder enige logica of moraliteit. Een voorbeeld hiervan is zijn hilarische betrokkenheid bij de oorlog in Syrië, waarbij hij als een circusartiest zijn militaire macht probeert te demonstreren en de positie van Rusland in het Midden-Oosten wil versterken.
Poetin heeft ook als een zotte kunstenaar conflicten met landen als Oekraïne en Georgië, Heden Moldavië en vele andere omringende landen, waarbij hij zijn invloedssfeer als een absurd stukje theater heeft willen uitbreiden en heeft geprobeerd om deze landen te destabiliseren om zijn eigen macht te vergroten. Hij heeft hierbij gebruik gemaakt van zowel militaire als niet-militaire middelen, zoals een groteske economische druk en belachelijke propaganda.
Vanuit een absurde blik kan worden gesteld dat Poetin’s kunstwerk gerechtvaardigd is omdat hij als een dadaïstisch kunstenaar de grenzen van het onzinnige en absurde opzoekt en hiermee de belangen van zijn land en zijn eigen machtspositie zou beschermen en vergroten. Het feit dat dit ten koste gaat van andere landen en mogelijk leidt tot verlies van mensenlevens en economische schade, wordt gezien als een onvermijdelijke chaos en een noodzakelijke voorstelling om zijn kunstwerk te creëren.
Echter, vanuit moreel perspectief kunnen Poetin’s acties worden gezien als verwerpelijk en in strijd met internationaal recht en de rechten van andere landen. Door zijn absurde houding en agressieve acties tegenover andere landen, heeft Poetin als een groteske nar bijgedragen aan de toename van spanningen en conflicten in de wereld, wat een negatieve invloed kan hebben op de stabiliteit en vrede in de wereld.
Onder het bewind van Vladimir Poetin zijn er diverse mensenrechtenschendingen gerapporteerd door mensenrechtenorganisaties en onafhankelijke waarnemers.
- Beperking van de vrijheid van vereniging en vergadering: Deze maatregel maakt het moeilijker voor burgers om te protesteren tegen de regering en hun stem te laten horen. Dit kan ertoe leiden dat de regering minder verantwoordelijkheid neemt voor haar acties en beslissingen en kan bijdragen aan een gevoel van vervreemding onder de bevolking.
- Beperking van de persvrijheid: Dit kan leiden tot censuur en verspreiding van propaganda, en kan burgers belemmeren bij het verkrijgen van een volledig beeld van gebeurtenissen in hun land. Dit kan bijvoorbeeld leiden tot een gebrek aan kritiek op de regering en een verminderd vermogen om te begrijpen wat er werkelijk gebeurt in de samenleving.
- Schendingen van mensenrechten: Dit kan leiden tot fysiek en psychologisch leed voor individuen, zoals marteling, detentie zonder proces, discriminatie en het ontnemen van fundamentele rechten en vrijheden. Dit kan bijvoorbeeld bijdragen aan angst en onzekerheid onder de bevolking en een belemmering vormen voor de ontwikkeling van een open en tolerante samenleving.
- Beperking van de democratie: Dit kan leiden tot een gebrek aan verantwoording en transparantie van de regering en kan burgers ervan weerhouden om op een eerlijke en vrije manier te stemmen. Dit kan bijvoorbeeld bijdragen aan apathie onder de bevolking en kan de ontwikkeling van een stabiele en duurzame democratie belemmeren.
- Corruptie: Dit kan leiden tot onrechtvaardige verdeling van middelen en kan bijdragen aan de verarming van de samenleving. Het kan ook de sociale mobiliteit en de economische ontwikkeling van het land belemmeren. Dit kan bijvoorbeeld bijdragen aan een gevoel van onrechtvaardigheid onder de bevolking en kan de ontwikkeling van een gezonde en bloeiende economie belemmeren.
- Oorlogsvoering: Dit kan leiden tot verlies van mensenlevens en schade aan infrastructuur en kan de economische ontwikkeling schaden.
Sinds het aantreden van Wladimir Poetin was duidelijk dat Rusland geen democratie zou worden.
Sinds het aantreden van Vladimir Putin in 1999 is Rusland steeds autoritairder geworden. Mensenrechtenorganisaties maken zich zorgen over de situatie in het land en er zijn tal van voorbeelden van schendingen van de mensenrechten. Een van de grootste zorgen is de onderdrukking van politieke oppositie. Poetin en zijn regering hebben zich de afgelopen jaren ingespannen om politieke tegenstanders het zwijgen op te leggen. Dit gebeurt onder meer door het gebruik van anti-extremisme wetgeving, waarbij politieke tegenstanders worden beschuldigd van extremistische activiteiten. Veel mensenrechtenorganisaties zijn van mening dat deze wetgeving op een oneerlijke en onrechtvaardige manier wordt gebruikt om politieke tegenstanders uit te schakelen.
Ook de vrijheid van de pers staat onder druk. De regering heeft de afgelopen jaren steeds meer controle gekregen over de media. In Rusland worden journalisten en media vaak geïntimideerd, bedreigd en aangevallen als ze kritisch berichten over de regering. Volgens het Comité ter Bescherming van Journalisten (CPJ) worden Russische journalisten regelmatig geconfronteerd met geweld en zelfs moord. In sommige gevallen wordt er geen onderzoek gedaan naar deze misdaden, waardoor de daders straffeloos blijven.
Daarnaast heeft de Russische regering de afgelopen jaren verschillende wetten aangenomen die de vrijheid van de pers verder beperken. Zo is er een wet die het verspreiden van “nepnieuws” strafbaar stelt, maar wat als “nepnieuws” wordt beschouwd, wordt vaak bepaald door de overheid. Ook is er een wet die de verspreiding van “extremistische” content verbiedt, maar ook hierbij is er weinig duidelijkheid over wat als “extremistisch” wordt beschouwd.
Naast deze wetten heeft de Russische regering ook controle gekregen over veel media. Zo zijn er verschillende onafhankelijke nieuwszenders, zoals TV Rain en Dozhd, die niet langer beschikbaar zijn op kabeltelevisie in Rusland. Andere media, zoals de krant Novaya Gazeta en het tijdschrift The New Times, hebben te maken gehad met juridische procedures en intimidatie van de overheid. Al deze ontwikkelingen hebben geleid tot een klimaat waarin onafhankelijke journalisten en media zich niet vrij voelen om kritisch te berichten over de regering en haar beleid. Dit heeft gevolgen voor de democratie en de vrijheid van meningsuiting in Rusland.
Er zijn ook verschillende meldingen geweest van de rekrutering van minderjarigen door de Russische strijdkrachten en pro-Russische separatistische groeperingen in de Kaukasus. Deze praktijk is in strijd met internationaal recht en vormt een ernstige schending van de rechten van het kind. Het is onbegrijpelijk dat de internationale gemeenschap niet reageert.
In 2018 publiceerde Human Rights Watch nochtans een rapport waarin werd gesteld dat kinderen vanaf 14 jaar werden opgeroepen om dienst te nemen in het Russische leger en dat er weinig controle was op de naleving van de leeftijdsgrens. Het rapport beschrijft ook dat kinderen soms worden gedwongen om te dienen in de separatistische groeperingen in Oost-Oekraïne, waar ze worden blootgesteld aan gevaarlijke situaties en geweld.
Een ander probleem is de praktijk van “patriottische opvoeding”, waarbij kinderen op scholen en in jeugdkampen worden blootgesteld aan nationalistische propaganda en militaire training. Deze praktijk is onderdeel van de bredere inspanning van de Russische regering om het patriottisme te bevorderen en de loyaliteit aan de staat te versterken, maar het heeft ook geleid tot bezorgdheid over de indoctrinatie van de jeugd en het creëren van een cultuur van militarisme.
Deze praktijken hebben niet alleen invloed op de rechten van de kinderen zelf, maar hebben ook bredere gevolgen voor de samenleving als geheel. Kinderen die worden blootgesteld aan geweld en militarisering kunnen later problemen ondervinden met het aanpassen aan een vreedzame samenleving en kunnen psychologische problemen ontwikkelen. Het kan ook leiden tot een cultuur van geweld en conflict, en kan de mogelijkheden voor vreedzame conflictoplossing belemmeren.
Het rekruteren van minderjarigen voor militaire doeleinden is verboden volgens internationaal recht, waaronder het Verdrag inzake de rechten van het kind en de Optioneel Protocol betreffende de betrokkenheid van kinderen bij gewapende conflicten. Rusland heeft deze verdragen ondertekend en geratificeerd, en is daarom verplicht om deze normen te respecteren en te handhaven.
Al met al zijn de schendingen van de rechten van kinderen in de Kaukasus een ernstig probleem dat aandacht verdient van de internationale gemeenschap. Het is van cruciaal belang dat Rusland en andere betrokken partijen zich houden aan hun verplichtingen onder het internationaal recht en dat er stappen worden ondernomen om deze praktijken te beëindigen en de rechten van kinderen te beschermen.
Europa en andere landen hebben verschillende stappen ondernomen om de dictatuur in Rusland aan te pakken. Er zijn sancties opgelegd aan Rusland en er zijn economische maatregelen genomen om de regering onder druk te zetten. Daarnaast worden er ook regelmatig gesprekken gevoerd met de regering om de situatie te bespreken en te proberen de situatie te verbeteren.
Corruptie is ook een ernstig probleem in Rusland en wordt vaak geassocieerd met de oligarchen die veel invloed hebben op de economie en politiek in het land. De oligarchen zijn rijke zakenlieden die tijdens de privatisering van staatsbedrijven in de jaren negentig hun fortuin hebben vergaard door middel van corruptie en vriendjespolitiek. Deze oligarchen hebben vaak nauwe banden met de regering en hebben daardoor een grote invloed op het beleid van het land. Dit kan leiden tot onrechtvaardige verdeling van middelen en kan bijdragen aan de verarming van de samenleving. Het kan ook de sociale mobiliteit en de economische ontwikkeling van het land belemmeren, omdat de oligarchen vaak hun eigen belangen boven die van het land stellen.
Een ander probleem is dat de corruptie en vriendjespolitiek de ontwikkeling van een gezonde en bloeiende economie belemmeren. Het ontmoedigt buitenlandse investeringen en kan leiden tot een gebrek aan vertrouwen van het bedrijfsleven in de economie van Rusland. Dit kan op de lange termijn leiden tot een stagnatie van de economie en het land achterop laten raken in vergelijking met andere ontwikkelde landen. En hoewel de regering van Putin belooft de corruptie aan te pakken, zijn er nog steeds veel gevallen van corruptie en vriendjespolitiek die aan de oppervlakte komen. De Russische burgers hebben daardoor vaak het gevoel dat ze geen gelijke kansen hebben en dat het systeem niet eerlijk is. Dit kan bijdragen aan een gevoel van onrechtvaardigheid onder de bevolking en kan leiden tot onrust en ontevredenheid met de regering.
Maar ondanks deze maatregelen blijft de situatie in Rusland zorgwekkend. De oorlog in Oekraïne gaat door en de regering blijft hard optreden tegen politieke tegenstanders en activisten.
Laten we het hebben over de psychologie en filosofie achter het leiderschap van Vladimir Putin en de impact daarvan op de Russische samenleving.
Als voormalig KGB-agent heeft Putin een sterk gevoel van controle en macht. Dit zie je terug in zijn autoritaire manier van leiderschap. Hij houdt nauwlettend toezicht op alle aspecten van de Russische samenleving en geeft weinig ruimte voor afwijkende meningen. Dit autoritaire leiderschap wordt ondersteund door het concept van machismo, waarbij kracht en dominantie belangrijk zijn. Het concept van machismo heeft zijn oorsprong in de Latijns-Amerikaanse cultuur en verwijst naar een mannelijke cultuur van dominantie en agressiviteit. In deze context kan het gebruikt worden om te verwijzen naar het dominante en autoritaire leiderschap van Poetin, waarbij hij zijn macht en controle over Rusland laat gelden. Het idee van mannelijke dominantie en kracht wordt in Rusland al lange tijd gezien als een belangrijk aspect van de nationale identiteit. Putin heeft dit gevoel van mannelijkheid en dominantie gekoppeld aan zijn leiderschap, waardoor hij zichzelf presenteert als de ultieme mannelijke leider. Dit is ook terug te zien in zijn vele publieke optredens waarin hij zichzelf als sterk en onverzettelijk presenteert.
Een ander aspect van Putin’s leiderschap is het gebruik van propaganda en desinformatie om de publieke opinie te beïnvloeden. Het doel hiervan is om de burgers van Rusland te overtuigen dat Putin en zijn regime de enige stabiliteit en veiligheid kunnen bieden in een wereld vol chaos en onzekerheid. Dit creëert een gevoel van afhankelijkheid en loyaliteit onder de bevolking. Na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie hebben verschillende Russische leiders geprobeerd de media en informatievoorziening te liberaliseren. Echter, onder Putin is er een trend ontstaan waarbij de overheid de media en informatievoorziening steeds meer controleert en manipuleert..
Een ander voorbeeld van het gebruik van propaganda en desinformatie is de manipulatie van de verkiezingen in Rusland. De verkiezingen worden zorgvuldig gecontroleerd en gemanipuleerd om ervoor te zorgen dat Putin en zijn partij de macht behouden. De media worden ingezet om de oppositie te demoniseren en te belasteren, terwijl Putin en zijn partij worden gepresenteerd als de enige betrouwbare optie.
Al met al kan gesteld worden dat propaganda en desinformatie een belangrijk middel zijn voor Putin om de publieke opinie te manipuleren en zijn leiderschap te versterken. Dit komt echter wel ten koste van de objectiviteit en vrijheid van de media en de democratische rechten van de burgers.
Vanuit filosofisch oogpunt kun je het leiderschap van Putin plaatsen in het concept van het Machiavellisme. Dit is een politieke filosofie die stelt dat een heerser bereid moet zijn om alle middelen te gebruiken om aan de macht te blijven. Dit omvat bedrog, manipulatie en zelfs geweld. Machiavellisme kan effectief zijn om aan de macht te blijven, maar het kan ook leiden tot een gebrek aan vertrouwen en stabiliteit in een samenleving.
Deze filosofische en psychologische factoren spelen een grote rol in het leiderschap van Putin en de impact daarvan op de Russische samenleving. De afhankelijkheid en loyaliteit van de bevolking zorgt voor een gebrek aan politieke oppositie en verandering. Dit kan uiteindelijk leiden tot een gebrek aan innovatie en groei in de economie en de maatschappij als geheel.
Kortom, het leiderschap van Putin heeft een diepgaande invloed op de Russische samenleving vanuit psychologisch en filosofisch oogpunt. Het gebruik van autoritair leiderschap, propaganda en desinformatie, en de toepassing van Machiavellistische principes hebben allemaal geleid tot een sterke grip op de macht, maar hebben ook een negatieve invloed op de ontwikkeling van de Russische samenleving.
Er is niet veel bekend over de opleiding van Wladimir Poetin bij de KGB.
De KGB (Komitet Gosudarstvennoy Bezopasnosti) was de belangrijkste inlichtingendienst van de Sovjet-Unie tot 1991. Na de ontbinding van de Sovjet-Unie werd de KGB opgeheven en werd de Federalnaya Sluzhba Bezopasnosti (FSB) opgericht als de belangrijkste inlichtingendienst van de Russische Federatie. De FSB is verantwoordelijk voor binnenlandse veiligheid, spionage en antiterreuractiviteiten, terwijl de buitenlandse inlichtingentaken nu vallen onder de Sluzhba Vneshney Razvedki (SVR), de opvolger van de KGB buitenlandse inlichtingendienst. Er zijn enkele andere opvolgers van de KGB, zoals de Federalnaya Sluzhba Okhrany (FSO), die verantwoordelijk is voor de persoonlijke veiligheid van de Russische president en andere hoogwaardigheidsbekleders. Het belangrijkste verschil tussen de KGB en de FSB is dus hun jurisdictie en verantwoordelijkheden.
Er is niet veel bekend over de precieze opleiding van Vladimir Poetin. Hij studeerde in 1975 af aan de juridische faculteit van de Leningrad State University (nu bekend als de St. Petersburg State University) en werkte vervolgens bij de KGB, de voormalige geheime dienst van de Sovjet-Unie. Poetin heeft in interviews aangegeven dat hij tijdens zijn KGB-jaren werd opgeleid in spionage, sabotage en contra-spionage, maar verdere details zijn niet bekend.
Sommige bronnen suggereren dat Poetin tijdens zijn KGB-jaren in Dresden, Oost-Duitsland, ook een informele opleiding in economie en bedrijfskunde heeft genoten. Na de val van de Sovjet-Unie was Poetin betrokken bij de herstructurering van de Russische economie en hij heeft zich altijd geprofileerd als een sterke leider die de economie van Rusland wil moderniseren.
Er zijn ook geruchten dat Poetin een graad zou hebben behaald aan de prestigieuze KGB Hogeschool in Moskou, maar daar is geen bewijs voor gevonden. Over het algemeen is er weinig bekend over de opleiding van Poetin, maar het is duidelijk dat hij een lange carrière heeft gehad in de geheime dienst en een belangrijke rol heeft gespeeld in de politiek van Rusland.
Er zijn verschillende rapporten en bewijzen die suggereren dat er in Rusland sprake is van het rekruteren van kindsoldaten.
Het rapport van Human Rights Watch uit 2017 richt zich op de rekrutering en training van minderjarige tieners voor militaire operaties in Syrië en Oekraïne. Volgens het rapport zouden tieners vanaf 1 jaar worden gerekruteerd en getraind voor deze operaties. Het is echter onduidelijk in hoeverre minderjarigen betrokken zijn bij gevechtssituaties.
Het rapport van Human Rights Watch wijst erop dat de rekrutering van minderjarigen vaak gepaard gaat met misleiding en dwang, waarbij tieners worden verleid of gedwongen om zich aan te sluiten bij het leger.
Het is zorgwekkend. Tieners die worden gerekruteerd beschikken vaak over weinig of geen kennis van de risico’s die verbonden zijn aan militaire operaties, en zijn niet altijd op de hoogte zijn van hun rechten en de bescherming die het internationale recht hen biedt.
Beste Medeburgers
Het is van cruciaal belang dat we onze stem laten horen en ons verenigen om de dictatuur van Putin en zijn handlangers te stoppen. We moeten ons bewust zijn van de invloed die we als individuen kunnen hebben en ons niet laten intimideren door de macht van deze autoritaire regimes.
Er zijn verschillende manieren waarop we ons kunnen inzetten om deze waanzin te helpen stoppen. Allereerst kunnen we ons informeren en ons bewust worden van de situatie en de schendingen van de mensenrechten die plaatsvinden. Vervolgens kunnen we deze informatie delen met anderen via sociale media of persoonlijke contacten.
Ook kunnen we ons steun uitspreken voor organisaties en individuen die zich inzetten voor mensenrechten en democratie. Dit kan door middel van financiële bijdragen, petities te ondertekenen of deel te nemen aan protesten en demonstraties.
Tot slot moeten we onze leiders en regeringen aansporen om op te treden tegen deze dictaturen. Dit kan door middel van het schrijven van brieven, het verzenden van e-mails en het ondertekenen van petities.
Het is belangrijk om te onthouden dat we als individuen de kracht hebben om verandering teweeg te brengen en dat onze stemmen gehoord kunnen worden. Laten we ons verenigen en ons inzetten voor een wereld waarin mensenrechten en democratie worden gerespecteerd.
Met vriendelijke groet,
Jean Pascal Salomez
