Ik heb net als veel andere mensen in mijn leven veel meegemaakt. Ik ben opgegroeid in een gewelddadig gezin, ik was een rebel op school, ik heb meerdere depressies gehad, ik ben misbruikt door familie en een ex-partner en heb meerdere keren een burn-out gekregen, was kreupel in een rolstoel en meer van dat soort zever. Al deze ervaringen hebben diepe sporen achtergelaten in mijn psyché. Ik voelde me vaak depressief, angstig, schuldig, waardeloos en hopeloos, en pleegde uiteindelijk een zware aanslag op mijn leven. Ik had moeite om relaties aan te gaan, om mezelf te uiten, om te genieten van het leven.

Ik heb verschillende vormen van therapie geprobeerd, maar geen enkele hielp me echt om mijn trauma’s te verwerken. Ik bleef vastzitten in het verleden, in de pijn, in de negatieve gedachten. Ik zocht tenslotte zelf naar een manier om zin te geven aan mijn lijden, om het te begrijpen, om het te overstijgen.

Toen ontdekte ik filosofie. Ik begon boeken te lezen van grote denkers zoals Hegel, Plato, Descartes, Kant, Nietzsche, Sartre en Camus. Ik leerde over verschillende stromingen zoals existentialisme, stoïcisme, humanisme en nihilisme. Ik raakte gefascineerd door de vragen die zij stelden over het bestaan, de vrijheid, de ethiek, de dood en de zin van het leven.

Filosofie hielp me om mijn traumatische ervaringen te verwerken op verschillende manieren. Ten eerste gaf het me een breder perspectief op mijn situatie. Ik besefte dat ik niet de enige was die leed, dat lijden een universeel aspect is van het mens-zijn. Ik leerde dat er geen objectieve waarheid of moraal is, dat alles relatief en subjectief is. Ik leerde dat ik zelf verantwoordelijk ben voor mijn eigen leven, dat ik zelf kan kiezen hoe ik reageer op wat me overkomt.

Ten tweede gaf het me inspiratie en hoop. Ik las over mensen die ondanks hun trauma’s en tegenslagen toch iets moois en betekenisvols maakten van hun leven. Ik las over mensen die hun lijden gebruikten als een bron van kracht en creativiteit. Ik las over mensen die hun eigen waarden en doelen bepaalden en nastreefden.

Ten derde gaf het me tools en technieken om beter om te gaan met mijn emoties en gedachten. Ik leerde bijvoorbeeld van de stoïcijnen hoe ik me kon focussen op wat ik kan controleren en loslaten wat ik niet kan controleren. Ik leerde van de existentialisten hoe ik me kon bevrijden van de angst voor de dood en de absurditeit van het bestaan. Ik leerde van de humanisten hoe ik mezelf kon accepteren en respecteren als een uniek individu.

Filosofie heeft mijn leven veranderd. Het heeft me geholpen om mijn trauma’s te verwerken en er sterker uit te komen. Het heeft me geholpen om mezelf te ontwikkelen en te ontplooien. Het heeft me geholpen om meer te genieten van het leven.

Ik wil graag mijn passie voor filosofie delen met anderen die ook worstelen met hun verleden of hun heden. Daarom heb ik deze website gestart, waar ik regelmatig schrijf over filosofische thema’s die mij aanspreken of die relevant zijn voor mensen met trauma’s. Ik hoop dat je iets hebt aan mijn verhalen en inzichten. En ik hoop dat je ook de schoonheid en de kracht van filosofie ontdekt.