

Met de Nehalania, een boot van de vereniging ART- komen we er. Helaas is dit een tocht voor de durvers. Eens aangekomen zul je merken dat het een boeiende gemeenschap is waar hartelijkheid en vriendelijkheid nog heerst. We komen er graag en zullen er nog vaak heen gaan.
Er is de jachthaven van Sint Annaland waar je veilig geborgen ligt voor het water. Van daaruit kun je de platen bezoeken die bloot komen te liggen wanneer het laag water is. Leuk tijdens de zomermaanden wanneer u een beetje privé wenst te hebben of de zeehonden wil zien die erop huizen.
Wandelen over de dijken, men hoort er vaak over. De neus in de wind en de zoete geur van de zee inademend. We moeten het vaker doen in deze tijd. Wij van de Nehalania beleefden er een fantastische weken.
De Nehalania lijkt een plek te zijn die moed en durf vereist om te bereiken. Het is echter de moeite waard, want daar wacht een warme en vriendelijke gemeenschap.
De jachthaven van Sint Annaland biedt een veilige haven voor degenen die het water trotseren. Het bezoeken van de blootgelegde platen tijdens laagtij kan een interessante en afgelegen ervaring zijn, vooral voor diegenen die op zoek zijn naar privacy of om zeehonden te observeren die op de platen leven.
Wandelen over de dijken, met de wind in de neus en de geur van de zee inademen, kan een verfrissende en revitaliserende ervaring zijn. In deze tijd moeten we ons vaker openstellen voor dergelijke ervaringen. Voor de Nehalania-gemeenschap waren de weken daar fantastisch en vol met nieuwe ervaringen en indrukken.
Vanuit existentieel filosofisch perspectief kan de Nehalania gezien worden als een metafoor voor het leven zelf. Het vereist moed en durf om ons leven te leiden en nieuwe ervaringen op te doen. Maar als we dat doen, kunnen we worden beloond met warmte, vriendelijkheid en nieuwe gemeenschappen. Net als in de jachthaven van Sint Annaland, kunnen we in ons leven veilige havens vinden om ons te beschermen tegen de uitdagingen die we tegenkomen. Het verkennen van afgelegen en onbekende plaatsen kan ons nieuwe perspectieven bieden en ons helpen te groeien en te evolueren.
Deze bijdrage pleit voor de herwaardering van het concept karma als moreel denkkader in de analyse van historische tragedies en structureel onrecht. Karma wordt niet religieus, maar ethisch-filosofisch geïnterpreteerd: als beginsel van morele causaliteit met intergenerationele implicaties. Het doel is niet schuldtoewijzing, maar bewustwording en collectieve verantwoordelijkheid.
Aan de hand van drie historische casussen – de Holodomor (Oekraïne, 1932-33), de Bengaalse hongersnood (India, 1943) en de Belgische uitbuiting van Congo – wordt aangetoond hoe systemisch geweld, wanneer het niet wordt erkend of hersteld, een blijvende morele last genereert. Deze tragedies worden beschouwd als “morele catastrofes”, geen natuurrampen, die voortvloeien uit bewuste politieke en economische keuzes.
Karma functioneert in deze context als een intergenerationeel geheugen en als ethisch kompas. Het stelt dat collectieven – naties, staten, culturen – ook dragers kunnen zijn van karmische gevolgen. Wanneer onrecht wordt ontkend of vergeten, blijft het doorwerken in sociale ongelijkheid, racisme en moreel vacuüm, zowel in voormalige kolonisatoren als in de gekoloniseerde regio’s.
De tekst roept op tot ethisch herstel door erkenning, dialoog en gerechtigheid, waarbij kunst, filosofie en herinneringscultuur fungeren als motoren van morele transformatie. Karma wordt zo een uitnodiging tot handelen: niet als vergelding, maar als verantwoordelijkheid tegenover verleden én toekomst.
Lees MeerIn De Leer van het Niks verkent Jean-Pascal Salomez het meest radicale concept uit de menselijke ervaring: het Niks. Niet als leegte, maar als kracht. Niet als nihilisme, maar als artistiek en existentieel verzet. In de geest van Dada – de kunstbeweging die ontstond uit de gruwel van Wereldoorlog I – wordt het Niks niet bestreden, maar omarmd als een daad van bevrijding.
Dada en het Heilig Niks: Dada wijst logica en betekenis af. Het “Niks” is geen afwezigheid, maar een bewuste afwijzing van orde, nut en reden.
Filosofie van het Niets: Waar klassieke filosofen als Heidegger het Niets als schaduw van het Zijn zagen, keert Dada dit om: het Niks is het fundament. Het bestaan is slechts een moment van verstoring in een oceaan van betekenisloosheid.
Wetenschap en Niks: Ook de wetenschap, met haar idee van een dynamisch vacuüm, moet buigen: voor Dada is het Niks niet meetbaar, niet begrensd, maar het enige waar we op kunnen rekenen.
Sociale en politieke kracht: Het weigeren om mee te doen – het bewust nietsdoen – wordt een politieke daad. In de geest van de Tijdelijke Autonome Zone ontstaat vrijheid juist in de weigering.
Kunst en Niks: Kunst is geen expressie, maar verstoring. Dada-kunst ontregelt, vernietigt verwachtingen en maakt plaats voor onvoorspelbare creatie. Het Niks wordt de moeder van inzicht.
Therapie van Niks: In een wereld geobsedeerd door zingeving, wijst Dada op de bevrijding in het laten varen. Het Niks geneest niet door betekenis, maar door de afwezigheid ervan.
Het Museum van Niks: Denk aan een ruimte zonder werken, zonder regels, zonder uitleg. Enkel leegte. Wat overblijft, ben jij – als waarnemer, als niets, als mogelijkheid.
De Leer van het Niks is geen doctrine, maar een spel. Geen religie, maar een spiegel. Het is een dans op de rand van het absurde, een lofzang op de leegte, en een uitnodiging tot het herdenken van alles wat betekenisvol lijkt.
Deze gedachte, deze ruimte – is een pleidooi voor niets. En precies daarin: een bron van alles.
Lees MeerDeze website maakt gebruik van cookies. Door deze site te gebruiken, accepteert u het gebruik van deze cookies. Meer info