1 (33)

Een stoel zonder poten
Zweeft in de leegte
Een oog kijkt vanuit de muur
En knippert met zijn iris

De tijd is een zwerver
Die verdwaald is in zijn eigen chaos
En de jeugd is een verre herinnering
Die verbleekt in de kleurloze realiteit

Een gedachte zweeft als een wolk
In een lucht van waanzin
Wachtend op de dood van een dotter
Die nooit heeft bestaan

Maar toch blijf ik zitten In deze absurditeit
Wachtend op een vader
Die misschien wel nooit heeft bestaan

Jean Pascal Salomez

Copyright