Mensen met een gerechtelijk verleden hun re-integratie wordt door deze resem nog maar eens moeilijker, en de vraag is of er ooit wel genoeg flexibiliteit geweest is. 

De finish van de boetedoening blijkt nog maar eens de start te zijn van recht ofte onrecht die wordt ingezet om mensen van het alledaagse leven uit te sluiten. De juridische  gedaantes, die van schuld en boete, krijgen meer en meer iets krampachtigs, en blijken ondeskundige praktijken uit het alledaags leven waarop het zogenaamde recht géén grip heeft. Re-integratie moet de mensen in staat stellen om opnieuw te beginnen, maar dan wel met een schone lei. 

De rechterlijke macht leunt veel te dicht aan tegen de plicht onrecht uit het verleden voortdurend te blijven beslechten. Onrecht uit het verleden niet vergeten, maar juist levend houden, en de daaruit voortvloeiende gevolgen, telkens opnieuw doen gelden, leidt tot eindeloos permanent slachtofferschap. Die zogenaamde gerechtigheid is niet opgewassen tegen onrecht welke in het verleden is aangericht, en al zeker niet wanneer zij de mens in kwestie mogelijkheden tot toekomstperspectief ontneemt, positieve transformatie negeert.

Geef echter nooit een droom of groot verlangen binnen je bereik op. Maak desnoods van je vijand je vriend om je doel te bereiken. Wie niet waagt en vol weet te houden in zijn strijd zal ook niet winnen. Bekommer je niet om toeschouwers op de zijlijn want die gunnen je het brood op de plank niet eens. Luister naar je innerlijke stem en je doel komt in zicht. Ooit luisterde ik als een schoothondje naar mijn omgeving en bereikte niks. Je bent je eigen God met ongekende vermogens. Maar luister niet naar wat een ander voor je wenst want die verhult de eigen wens. Je weet nooit de ware gevoelens van je medemens. Ik heb in elk geval na een extreem moeilijk moment mijn droom binnen.  Dit terwijl anderen schouderophalend hun mening angstvallig naar voor zouden willen brengen om de afgunst hoogtij te laten vieren. De laatste jaren heb ik alle vaarwatertjes moeten door zwemmen en het heeft me bloed en zweet en tranen gekost en ik weet dat er veel hoongelach en andere menselijke bullshit uit de monden gebraakt werd over me. Ik heb geleerd van mijn fouten maar sommigen leren blijkbaar nooit en blijven zichzelf verstikken in hun bekrompenheid. Omgaan met gedachtegoed van goed en kwaad kan blijkbaar niet iedereen. Dat maakt de mens in kwestie weinig uniek en zal zeker niet helpen in het bereiken van het eigen doel.

Gebeurtenissen uit het verleden achtervolgden me, zijn van grote invloed op mijn hedendaagse leven, en waar de opening in die cirkel is waardoor ik kan ontsnappen weet ik niet. Als stroop blijft het aan me kleven, het plakt aan me vast en ik krijg het niet weg. Er is geen precieze omschrijving voor wat mijn probleem precies is, en een stap zetten naar het geluk, dat hoef ik al niet eens meer te proberen, het is voorbestemd te mislukken, zo lijkt het.

Mijn levensverhaal stelde me lange tijd voor een filosofisch en psychologisch vraagstuk. In gedachten ben ik zeer bewust bezig met het heden, handel er zelfs naar, en de fouten die ik maakte, die probeer ik nog steeds te corrigeren in het heden. Het verleden word almaar langer, de toekomst korter, en de hoop in de toekomst is groter, althans, dan de spijt. Mijn verleden is nu de manier waarop ik op deze wereldse zaken reageer met mijn eigen unieke zelf.

De omgevingssituatie versterkt het verzoek tot een oplossing van het probleem. Een belangrijk deel van die, zonder meer prachtige, omgeving waarin ik heden ten dage verkeer, bestaat uit de gezinssituatie. Mijn kinderen worden hier mede door gevormd en beïnvloed, en dat doet een vader wat. Sommige factoren kunnen hun mogelijk beschermen tegen deze ontwikkeling, door openhartig te converseren over de situatie waarin ze opgroeien, en de manier waarop ze worden opgevoed, deze zijn immers van invloed op hoe ze later de wereld zullen zien, in het leven staan.