Daar staat ze plots, of hij vanaf de andere kant gezien. Ogenschijnlijk mooi, verblindend en vertederend, vol met daadwerkelijke gevoelens en beloftes. Daar tegenover staan onze eeuwige twijfels, terwijl ook nog eens de aasgieren zuchtend van verlangen en kwijlend de geliefde prooi proberen te verslinden. Op deze manier lijkt het alsof we gedoemd zijn, of we moeten wat men een gok noemt wagen, want alleen zijn is maar alleen.

Hebben we niet allemaal onze eigen ingenomen zienswijze en ervaringswereld? We leven allemaal met het besef dat ons is toebedeeld. Dit verwijst naar het feit dat elk leed teveel is en niemand het hoeft te ontvangen. In sommige relaties is het wederzijdse respect zoekgeraakt en is uiterlijk vertoon van veel groter belang dan gezamenlijke zorg. Liefde is voor velen een eigendomstitel. ‘Mijn lief, mijn eigendom.’ Echte liefde moet iemand vrij laten willen of niet willen binden. Ik ben net zo bang als ieder ander dat deze droom van tederheid en liefde niet genoeg is. Wat als de andere pijn heeft wanneer de ene niet meer in staat is genoeg van zichzelf te geven? Bestaat er wel een liefde die een hele leven lang kan blijven? Samen zijn en op hetzelfde tempo evolueren door het leven met dezelfde visie lijkt mij heel moeilijk. Bovendien zijn er kinderen die beschermd moeten worden omdat ze al genoeg gekwetst zijn en het al moeilijk hebben om vele gebeurtenissen te plaatsen. Wat als en al die andere vragen.

Misschien heb je een rare indruk van wat ik schrijf. Maar ik wil gewoon zeggen dat als je liefde geeft, dat niet betekent dat je liefde kunt verwachten. Als een van de twee meer liefde geeft, zal de andere lijden. En als je van iemand houdt, wil je niet dat hij of zij lijdt. Dan denk je dat het beter is om geen pijn te doen en blijf je alleen. Ik ben waarschijnlijk te weinig egoïstisch en hou in gedachten dat perfectie niet bestaat. Natuurlijk telt het uiterlijk niet, en natuurlijk moet je je niet laten verleiden door die idyllische beelden die worden verkocht. Maar liefde blijft toch in dezelfde richting kijken en dat is juist wat het zo moeilijk maakt.

In mijn onmiddellijke omgeving ken ik echter veel koppels die voor mij een voorbeeld zijn. Ze evolueren niet altijd even snel samen, al vind ik dat wat raar uitgedrukt. Ze hebben ook niet altijd dezelfde doelen, en hun meningen liggen soms mijlenver uiteen. Toch zijn ze een eenheid, een baken.

Ik zag laatst een ontroerend moment op de trein. Een oud koppel, allebei in de tachtig, stond op om uit te stappen en de man sloeg zijn arm liefdevol om de middel van zijn vrouw, om haar ondersteunend naar zich toe te trekken. Het was zo’n klein gebaar, maar het toonde zoveel liefde en zorg. Het herinnerde me eraan dat het de kleine dingen zijn die echt belangrijk zijn in een relatie. Het hoeft niet altijd iets groots te zijn, zoals rozen of een uitgebreid diner. Het gaat erom dat je elkaar ondersteunt in het dagelijkse leven en samen geniet van de kleine momenten.

Ik heb uit persoonlijke ervaring geleerd dat het niet eerlijk is om een nieuwe relatie aan te gaan als je nog niet over het verleden heen bent. Je kunt niet verwachten dat een nieuwe partner al je wonden zal helen. Het is belangrijk om eerst je oude bagage los te laten en het verleden achter je te laten voordat je verder gaat. Ik weet dat dit makkelijker gezegd is dan gedaan, maar het vasthouden aan pijn uit het verleden zal je alleen maar belemmeren en je afsluiten voor nieuwe kansen en ervaringen.

Persoonlijk voel ik me gezegend om de liefde van een vrouw te hebben die niet wil dat mijn hart lijdt. Maar ik begrijp ook dat iedereen zijn eigen zienswijze en leefwereld heeft. Elk leed is teveel en niemand zou het moeten ontvangen. In een relatie is het belangrijk dat beide partners hun eigenheid behouden en elkaar verrijken. Zodra een van beide zichzelf verandert voor de ander, klopt er iets niet. Maar het is ook belangrijk dat beide partners zichzelf kunnen blijven in een relatie.

Dus laten we niet vergeten dat liefde niet alleen bestaat uit grote romantische gebaren, maar ook uit kleine dagelijkse momenten van zorg en steun. En laten we ons openstellen voor nieuwe kansen en ervaringen door ons verleden los te laten en onszelf te blijven in relaties.