• Kijk, dit vindt ik nou triest. Komt ie thuis en gaat onmiddelijk in de zetel liggen. Hij voelt zich niet lekker. Zoiets hou ik nou echt niet van. Hoe wreed de wereld niet is om zo een lief ventje met pijntjes op te zadelen.

  • Het lijkt er even op dat hij een tukkie gaat doen in de zetel. Althans dat hoop ik. Tot er plots iets aan het kkriebelen gaat en hij doet wat Marco net zo graag doet.
  • Hopsakidee, daar gaat ie. Richting neusholte. Vandaar gaat het richting mondje. Papa heeft daar totaal geen zeggenschap over. Het is zijn neus en wat erin zit doet ie mee wat ie zelf wil. En idd, hij is ziek en Mama is er niet meer. Er mag net ietsje meer.