In mijn eerdere schrijven heb ik gereflecteerd op de subtiele, maar merkbare veranderingen die zich voordoen wanneer kinderen ontwaken en zich bewust worden van de wereld om hen heen. Deze keer zijn het de foto’s die deze veranderingen vastleggen, beelden die spreken van groei en ontwikkeling. Een bijzonder moment doet zich voor wanneer Neha, mijn geliefde dochter, haar eerste stapjes zet, volledig zelfstandig en zonder externe hulp. Het moment wordt gevierd als een mijlpaal in haar groei, een stap richting zelfstandigheid, een waarde die ik hoog in het vaandel draag.

Het observeren van deze evolutie brengt me bij een diepere overdenking over de hedendaagse druk en verwachtingen waarmee kinderen en ouders worden geconfronteerd. In een tijd waarin snelheid en vroege prestaties de norm lijken te zijn, vraag ik me af waarom er zo’n haast is in de maatschappij om kinderen te laten voldoen aan bepaalde ontwikkelingsmijlpalen. De vaak gestelde vraag, “En, loopt ze al?” lijkt een weerspiegeling te zijn van de bredere sociale normen die aan kinderen worden opgelegd.

Deze ervaring brengt me terug naar een herinnering in het park met mijn zoon Donovan. Een ontmoeting met een andere moeder en haar kind deed me nadenken over de verwachtingen die we opleggen aan jonge kinderen. De nadruk op aangeleerde vaardigheden lijkt soms de essentie van het kind-zijn te ontnemen. Waarom wordt er zoveel waarde gehecht aan vroege prestaties, en wat betekent dit voor de natuurlijke ontwikkeling van een kind?

In de huidige maatschappij lijken veel normen en verwachtingen te worden opgelegd aan kinderen, waardoor de nadruk ligt op het bereiken van mijlpalen volgens een vooraf bepaald schema. Mijn overtuiging is echter dat kinderen, net als Neha, op hun eigen tempo moeten ontdekken en groeien. Het idee dat “hier moet niets, alles mag” is een leidraad in mijn opvoeding. Het erkennen van de eigenheid van ieder kind, hun unieke tempo en individuele groeipad, staat centraal.

Wetenschappelijk gezien illustreert dit perspectief de waarde van een ontwikkelingsbenadering die rekening houdt met individuele verschillen. Onderzoek in de ontwikkelingspsychologie benadrukt dat kinderen zich op verschillende snelheden ontwikkelen en dat externe druk om aan specifieke normen te voldoen, kan leiden tot negatieve effecten op hun welzijn.

Een kind de ruimte geven om op eigen tempo te ontdekken en te groeien, heeft niet alleen psychologische voordelen maar kan ook fysiek gunstig zijn. Het ondersteunen van de natuurlijke ontwikkeling van motorische vaardigheden, zoals lopen, op het tempo van het kind, bevordert een gezonde fysieke ontwikkeling.

Kortom, deze persoonlijke reflectie op de groei van Neha biedt niet alleen inzicht in mijn opvoedingsfilosofie maar roept ook vragen op over bredere maatschappelijke normen en wetenschappelijke benaderingen van kinderontwikkeling. Het is een uitnodiging om te heroverwegen hoe we de groei van kinderen waarderen en ondersteunen, met een nadruk op individuele ontdekking, groei en leren op hun eigen unieke tempo.