• Jean-Pascal Salomez
• JPS
• maart 29, 2024
• 7 minutes Read

Strijd tegen Bureaucratische Onderdrukking: Een Vader’s Roep

In een tijd van geopolitieke spanningen en politieke herdefiniëring, worstelt een vader met de opkomende verplichting voor zijn kinderen om te stemmen en mogelijk deel te nemen aan een dienstplichtig leger in een onzekere toekomst. Tegelijkertijd wordt zijn persoonlijke leven overhoop gehaald door bureaucratische inspecteurs die zijn privacy schenden onder het mom van wettelijke naleving. Deze vader, die zijn eigen strijd heeft gevoerd en zijn leven heeft heropgebouwd, staat nu voor een nieuwe uitdaging: hoe kan hij zijn kinderen beschermen tegen politieke en militaire verplichtingen die hij als ongewenst en gevaarlijk beschouwt?

Terwijl de vader worstelt met de autoriteiten, groeit zijn verzet tegen wat hij ziet als corruptie en machtsmisbruik in de politiek. Hij weigert toe te staan dat zijn kinderen worden geregeerd door een systeem dat hij als verderfelijk beschouwt en pleit voor verzet tegen de heersende machtsstructuren. Zijn verhaal illustreert niet alleen de persoonlijke strijd van een vader, maar ook de bredere strijd van individuen tegen bureaucratische onderdrukking en politieke onrechtvaardigheid. In een tijd van onzekerheid en verandering zoekt hij naar een manier om zijn kinderen te beschermen en te strijden voor een rechtvaardigere wereld.

• Jean-Pascal Salomez
• DaDa
• JPS
• januari 30, 2024
• 4 minutes Read

Verbleekte Reflecties en Vervaagde Gezichten: Een Ouder Wordende Symfonie

In “Verbleekte Reflecties en Vervaagde Gezichten: Een Ouder Wordende Symfonie” verkent de verteller zijn herinneringen als keurig ingelijste schilderijen in de kamers van zijn geest. De herinneringen, eens scherp en levendig, vervagen naarmate de tijd verstrijkt, als gezichten die verbleken in oude foto’s. Het proces van ouder worden brengt niet alleen fysieke uitdagingen met zich mee, maar ook het langzaam verliezen van de scherpte van het verleden. De verteller overdenkt of dit aan zijn bril ligt, een praktisch hulpmiddel dat symbolisch wordt voor de manier waarop we soms de helderheid van ons verleden verliezen.

Te midden van deze reflecties worstelt de verteller met de grillige streken van zijn eigen gedachten, die soms kunnen neigen naar waangedachten. Het ouder worden is een complexe symfonie van ervaringen, humor en melancholie vermengen zich terwijl de verteller zijn eigen pad in de tijd volgt. De tekst roept ook een gevoel van verlies en vergankelijkheid op, niet alleen van de scherpte van herinneringen maar ook van de mensen die ooit levendig in die kaders stonden.

Achter de ogenschijnlijk lichte toon van zelfspot ligt een diepere reflectie op het ouder worden en de uitdagingen die het met zich meebrengt. De suggestie van het zoeken naar hulp in “OOOOOHm” kan zowel een verwijzing zijn naar meditatieve rust als naar het lachwekkende aspect van het ouder worden, wat de tekst een subtiele, maar complexe nuance geeft.