Jean-Pascal Salomez
Met dank aan Ivan Lietaert
Jean-Pascal Salomez
Schrijfsels - juli 15, 2009
Jean-Pascal Salomez
Jean-Pascal Salomez is een eigenzinnige denker, een kunstenaar met een scherpe geest en een hart dat klopt voor rechtvaardigheid. Hij is iemand die niet alleen observeert, maar ook confronteert—met woorden als zijn gereedschap en kunst als zijn strijdmiddel. Zijn denken laveert tussen anarchisme, dadaïsme en een diepgeworteld humanisme, steeds op zoek naar waarheid, vrijheid en een samenleving waar geld en macht geen bepalende krachten zijn. Hij creëert niet zomaar kunst; hij bouwt werelden, legt verborgen verbanden bloot en nodigt anderen uit om hun ogen te openen. Zijn woorden kunnen absurd en poëtisch zijn, maar ook rauw en direct, als een spiegel voor de maatschappij. De ART-Galerie in Zonnebeke is zijn toevluchtsoord, zijn strijdtoneel en zijn thuisbasis, waar hij niet alleen zijn eigen werk deelt, maar ook anderen inspireert om mee te denken en te voelen. Met een ontembare drang om te schrijven, te spreken en te creëren, is hij een man die weigert zich te laten inkaderen. Een vader, een rebel, een bouwer van ideeën. Meer weten: bezoek de fysieke locatie te Zonnebeke, Langemarkstraat 6Gerelateerde Berichten
- Jean-Pascal Salomez
- mei 16, 2025
- 9 minutes Read
Gedachtevirus: De Leer Van Het Niks!
In De Leer van het Niks verkent Jean-Pascal Salomez het meest radicale concept uit de menselijke ervaring: het Niks. Niet als leegte, maar als kracht. Niet als nihilisme, maar als artistiek en existentieel verzet. In de geest van Dada – de kunstbeweging die ontstond uit de gruwel van Wereldoorlog I – wordt het Niks niet bestreden, maar omarmd als een daad van bevrijding.
Dada en het Heilig Niks: Dada wijst logica en betekenis af. Het “Niks” is geen afwezigheid, maar een bewuste afwijzing van orde, nut en reden.
Filosofie van het Niets: Waar klassieke filosofen als Heidegger het Niets als schaduw van het Zijn zagen, keert Dada dit om: het Niks is het fundament. Het bestaan is slechts een moment van verstoring in een oceaan van betekenisloosheid.
Wetenschap en Niks: Ook de wetenschap, met haar idee van een dynamisch vacuüm, moet buigen: voor Dada is het Niks niet meetbaar, niet begrensd, maar het enige waar we op kunnen rekenen.
Sociale en politieke kracht: Het weigeren om mee te doen – het bewust nietsdoen – wordt een politieke daad. In de geest van de Tijdelijke Autonome Zone ontstaat vrijheid juist in de weigering.
Kunst en Niks: Kunst is geen expressie, maar verstoring. Dada-kunst ontregelt, vernietigt verwachtingen en maakt plaats voor onvoorspelbare creatie. Het Niks wordt de moeder van inzicht.
Therapie van Niks: In een wereld geobsedeerd door zingeving, wijst Dada op de bevrijding in het laten varen. Het Niks geneest niet door betekenis, maar door de afwezigheid ervan.
Het Museum van Niks: Denk aan een ruimte zonder werken, zonder regels, zonder uitleg. Enkel leegte. Wat overblijft, ben jij – als waarnemer, als niets, als mogelijkheid.
De Leer van het Niks is geen doctrine, maar een spel. Geen religie, maar een spiegel. Het is een dans op de rand van het absurde, een lofzang op de leegte, en een uitnodiging tot het herdenken van alles wat betekenisvol lijkt.
Deze gedachte, deze ruimte – is een pleidooi voor niets. En precies daarin: een bron van alles.
Lees Meer
- Jean-Pascal Salomez
- Anarchie
- JPS
- maart 17, 2025
- 17 minutes Read
Zwoordkunst Manifest Jean-Pascal Salomez, Voorzitter ART- vzw
Het Zwoordkunst Manifest is een scherpe en onverbloemde reflectie op de maatschappelijke onverschilligheid die zich uit in alledaagse situaties, zoals de nonchalance rond publieke ruimte in Zonnebeke.
Jean-Pascal Salomez analyseert hoe stilzwijgende goedkeuring van klein onrecht leidt tot een bredere verwaarlozing van sociale normen. Hij hekelt de passieve houding van burgers en beleidsmakers, die ongemak negeren en verantwoordelijkheid ontlopen. Toch erkent hij ook de positieve ontwikkelingen in Zonnebeke en begrijpt hij de complexiteit van gemeentelijk bestuur.
Het manifest pleit voor bewustwording, verantwoordelijkheid en een daadkrachtige visie op gedeelde ruimte en gemeenschap.
De Stilte van het Ongezegde
Ze zeggen dat we zwijgen,
Dat stilte de beste taal is,
Maar ik heb geen woorden
Die fluisteren in de schaduw,
Geen mond die zich past voegt in hun stilgelegde symfonie.
Ik schrijf de woorden
Die niemand had willen horen,
Die pijnlijke waarheid
Die recht door de muren van hun illusie snijdt.
Want er is geen stilte,
Alleen een ijle echo van wat er nooit werd gezegd,
En de stemmen in mijn hoofd roepen,
Roept de verloren geesten van de vergeten stad.
De stad van de dromen die we ruilden voor beton,
Waar bomen geen wortels meer vinden
En kinderen worden verkocht als de soldaten van hun oorlogen.
Ik ben de dichter van de gebroken wereld,
De schilder van wat ze niet zien willen.
Mijn kwast is gesmeerd in de olie van verzet,
Mijn inkt doordrenkt met het bloed van wat verloren ging.
De woorden die ik schrijf branden als een kaars
In de nacht van de collectieve slaap.
Er is geen vrede zonder strijd,
En geen kunst zonder de chaos van het onbekende.
Mijn pen is het wapen
Dat ze liever niet in handen hebben.
Maar ik blijf schrijven,
Tot de muren van hun vervormde waarheid
In een regen van as veranderen.
Want ik ben de dichter,
En ik schrijf de woorden
Die niemand had willen horen.
