Dit schrijven is een pleidooi voor elke jongere welke graag met zijn vrienden erop uitgaat om gewoon eventjes van de buitenlucht te genieten. Of dat nou met het nodige vertier of niet is, met of zonder beatbox, het blijven jongeren die wild in het leven staan en daar ook alle recht toe hebben. Het leven hoort een feest te zijn. Zolang het goed gaat op school, ze hun sociale afspraken nakomen, interesses blijven houden in andere wereldse zaken, is er helemaal niets aan de hand. Duidelijkheid biedt veiligheid en dat is wat jongeren nodig hebben. Een jongere verwijten dat ie grenzen opzoekt is zoiets als het kind verwijten dat het kind is. Enkel door het aftasten van die grenzen weten jongeren te ontdekken welke waarden en normen echt belangrijk zijn in het hedendaagse leven.

Laat ze, laat ze hun manier van het leven beleven!

De keuze om te schrijven over rondhangende jongeren is sterk verbonden met mijn dagelijkse leefsfeer. Al sinds mijn  jeugd bracht ik mijn vrije tijd door in de straten en pleintjes van mijn buurt. Zoveel verschilt de tijd van toen echt niet met de tijd van nu. Het is hypocriet van ons ouderen ons afkomst te verloochenen.Voorafgegaan door een oudere generatie rondhangende jongeren, claimden wij ook onze eigen hangplek in de buurt. De jeugd heden ten dage doet net hetzelfde.

Iedere ouder wil zijn kind vanzelfsprekend goed en veilig opvoeden, maar in de loop der jaren zijn de opvattingen over de invulling daarvan behoorlijk wat veranderd. De tijd van toen is niet langer de tijd van nu, want wat toen kon lukt vandaag niet eens meer. De overtuiging dat je als ouder de grenzen duidelijk moet stellen is achterhaald. Jongeren kennen hun grenzen waarschijnlijk beter dan onszelf, verleggen hun grenzen meer omdat er meer mogelijkheden zijn waar ze gebruik van maken. Zie het zo, wij, de ouderen, kennen wel het sociale netwerken, maar hun zijn zoveel verder dan wij dat zijn. Televisie is niet meer in, alles wat hun hart bekoord is te zien op YouTube, enzovoort. Een kind heeft heden ten dage zoveel te verwerken. De serie misdaaddokters op de VRT liet me verstaan dat een kind voor zijn 18e levensjaar 250.000 keer een moord heeft zien plegen op het internet. Hoe wil je die negatieve invloeden stoppen? Die taak is trouwens aan de overheden maar die kunnen het orgaan wat het internet is niet eens meer stoppen noch controleren. En er is niemand die nog bij machte is zijn kind de smartphone, tablet of computer af te nemen. En doe je dat en gaan ze buiten zijn er altijd niet deugdzame invloeden en zelfs ouderen die klagen over wat ze dan weer hangjongeren noemen.  De rondhangcultuur bij jongeren wordt te vaak omschreven als een straatcultuur die gepaard gaat met delinquentie en overlast.

Het egoïsme viert weer hoogtij!

Laat ons stellen. Leidt rondhangen als vrijetijdsbesteding tot antisociaal gedrag bij jongeren? Is het in Gods naam niet eens meer mogelijk om es een positieve noot te fluiten als het om jongeren gaat die graag chillen met elkaar? En welke invloed heeft het gezin en de schoolomgeving op het vrijetijdsgedrag van die jongeren? Bitter weinig, stel ik vast, want jongeren horen vrij te zijn in hun denken en handelen. Buiten hangen is immers beter dan thuis te zitten kniezen en invloeden te ondergaan die minder maatschappelijk correct zijn dan in de gezonde buitenlucht vertoeven onder vrienden. Moeten ze het voorbeeld van de ouderen volgen dan en thuis aan de buis gekluisterd zitten kijken naar reclames, voorgekauwd nieuws,  Familie en dies meer? Laat ze dus, laat ze hun eigen gang maar gaan want met hangen en chillen is geen mens vermoord of welk ander crimineel feit gepleegd. De vrije tijd die jongeren besteden buiten de school- en gezinssfeer is hun eigen vrije keuze en een wereld op zichzelf waar volwassenen weinig directe bemoeienis mee dienen te hebben. Die eigen vrijetijdssfeer biedt tenslotte de jongeren een sociale ruimte waarin ze kunnen experimenteren met sociale rollen en vaardigheden.