Onwetenden die kweken alleen maar meer onwetendheid door resultaat gerichte haat te zaaien. Het is het gebrek aan kennis dat onwetende mensen fel en achterdochtig maakt, tot het punt waarop ze vijanden kunnen worden van mensen met andere ervaringen. Alles wat niet past in hun aanvaardbaarheidspatronen is een reden voor een conflict, dat best kan worden opgelost, maar niet als dit betekent dat ze moeten toegeven. Onwetendheid maakt de mensen in kwestie assertief genoeg om eenzijdig beslissingsrecht uit te oefenen. Of dat terecht is en zonder meer aanvaard moet worden is zeer de vraag.

Wetenschappelijk heeft men het over het Dunning-Krugereffect, dat een vorm van onjuiste zelfperceptie is.

Het verwijst naar mensen die de neiging hebben om te overschatten hoeveel ze weten. Het maakt niet uit of het gaat om de hoeveelheid kennis die ze veronderstellen te hebben, of de zekerheid waarmee ze hun persoonlijke meningen vermengen met onweerlegbare feiten.

Zich hechten aan de verkeerde, zogezegd omdat er ooit, heel erg lang geleden, wat fout is gegaan in diens leven, is iets wat men als mens kan overkomen. Vaak is de hechting het resultaat van een innig gevoel voor elkaar wat niet wordt goedgekeurd door mensen uit de onmiddellijke omgeving. Die mensen bepalen uiteindelijk het toekomstige lot van de beide partners zonder zelf op de hoogte te zijn van hoe de situatie onder de geliefden in werkelijkheid is. De resultaten die de onwetenden behalen zijn vaak nefast voor de betrokkenen en resulteren heel erg vaak in een moeizame en zeer pijnlijke scheiding tussen de beide geliefden. Nochtans zijn ze bewust bezig met hun relatie en voelen een diepe en oprechte verbondenheid. Dit is een gezonde relatie en het koppel bezit de kwaliteit om op een goede manier afspraken te maken zonder dat dit moet uitmonden in ruzie. Intimiteit en seks zijn belangrijk en ze onderhouden de relatie op een opbouwende manier. 

Wijsheid is onderscheid kunnen maken tussen goed en kwaad.

In het verleden zijn goedaardige mensen vaak bekritiseerd en op de brandstapel terecht gekomen omwille van achterdocht en bijgeloof. Zo ook Socrates die later dan weer geëerd werd om wie hij was. Het kan verkeren zegt men dan. Ik plaats hieronder een schrijfsel van Wendy Nikolidakis daar ik het niet beter kan verwoorden hoe iemand terneer werd geslagen door zijn omgeving en dit zeer onterecht.

Socrates is één van de bekendste Griekse filosofen. Hij werd in het jaar 470 voor Christus in Athene geboren en stierf in het jaar 399 voor Christus nadat hij veroordeeld was voor Godslastering en voor bederf van de jeugd. Eigenlijk werd hij door politici aangeklaagd en veroordeeld omdat hij hen, door gebruik van zijn taal en methodiek, in een moeilijke positie bracht.

Socrates stond bekend om het feit dat hij, door veel vragen aan zijn gesprekspartners te stellen, hen wijzer maakte. Samen probeerden ze de waarheid te ontdekken. Hij deed alsof hij niets wist en stelde vragen totdat, door middel van deze vragen en het gesprek, zowel de gesprekspartner als hijzelf slimmer werden. Socrates wordt beschouwd als de grondlegger van de moraal. Hij zocht altijd naar de waarheid, naar rechtvaardigheid, naar ethiek, naar eerlijkheid en hij gaf les ter bevordering van het zelfbewustzijn. Voor Socrates was filosofie een sociale activiteit, een gesprek tussen twee of meerdere mensen die op zoek zijn naar kennis. Velen konden er niet tegen, want het leek alsof hij ze belachelijk wilde maken, maar dat was niet zo. Socrates was een goedaardige man die anderen iets wilde bijleren.

Niemand heeft uiteindelijk het recht te beoordelen en te veroordelen.

De wijze waarop degenen die veroordelen zelf in het leven stonden in hun jonge jaren speelt een grote rol. Gelukkig is ook uit onderzoek gebleken dat onveilige hechtingsstijlen veranderbaar zijn en ook een positieve werking kennen op de betrokken personen. Veroordelingen over de hechting die onveilig genoemd worden, komen vaak voort uit een angstsamenleving en persoonlijke problemen en kunnen bijvoorbeeld ontstaan doordat degenen die de relatie beoordelen en veroordelen ten tijde van hun eigen opvoeding zelf teveel problemen hadden. Denk aan een situatie waarin moeder depressief was, zelf een scheiding kende, of vader aan de drank was, teveel zorgen kende, zich volstortte in zijn werk of andere zaken die tot gevolg hadden dat ze hun geloof in de medemens de dieperik in zagen gaan. Het zou weleens kunnen dat veroordelende ouders of andere omstaanders het sowieso lastig vinden om met dergelijke emoties en behoeftes om te gaan. Bijvoorbeeld omdat ze dat zelf nooit geleerd hebben..

Gelegenheden om over anderen te oordelen zijn er steeds. Toch moet men als veroordelende partij steeds indachtig zijn dat het lot zich gauw kan keren. Dat met andere woorden de uitgesproken veroordelingen zich kunnen keren. Iemand bekritiseren kent meestal kwalijke gevolgen daar de betrokken persoon zijn imago en huidige leefomgeving gekwetst raakt. Een medemens beoordelen en veroordelen zegt altijd iets over uzelf.