De duivelszombies

Het verhaal vertelt over een groep mensen die een poging doen om twee gevangen mannen te bevrijden uit de Duivelsgrot, waar de duivel en zijn kompanen wonen. Tijdens deze poging worden de mensen echter betoverd door de duivel met hypnotiserende muziek en licht, waardoor ze veranderen in duivelszombies. Een vrouw die gespaard is gebleven van de betovering, probeert vervolgens de stad te waarschuwen voor de zombies en een manier te vinden om ze te onderscheiden van de goede mensen.

Het verhaal toont een strijd tussen goed en kwaad, vertegenwoordigd door de goede mensen en de duivel en zijn kompanen. De betovering van de duivel en de verandering van de mensen in duivelszombies kunnen worden gezien als een metafoor voor de verleiding van het kwaad en de corruptie van de menselijke geest.

De vrouw die gespaard blijft van de betovering en de stad probeert te waarschuwen, kan worden gezien als een symbool van hoop en verzet tegen het kwaad. Haar acties laten zien dat het mogelijk is om te strijden tegen het kwaad en de menselijke geest te beschermen tegen corruptie.

Het verhaal heeft een open einde en laat de lezer achter met de vraag wat er gebeurt met de vrouw en of ze in staat zal zijn om de stad te redden van de duivelszombies. Dit kan worden gezien als een oproep tot actie en bewustzijn, waarbij de lezer wordt aangemoedigd om na te denken over wat zij kunnen doen om het kwaad te bestrijden en de menselijke geest te beschermen.

Er is ook nooit genoeg corona

De gastschrijver Jean Pierre Jacobs beschrijft zijn ervaringen tijdens de COVID-19-pandemie. Hij benadrukt het belang van kalm blijven en zichzelf in overweging nemen in plaats van op zoek te gaan naar een zondebok. Hij brengt zijn dagen thuis door en kijkt elke avond naar de viroloog op televisie, die hij vergelijkt met zijn oom Theofiel. Jacobs beschrijft ook zijn verontrustende droom over stikken en hoe dit verbonden is met zijn jeugdherinneringen. Hij eindigt de tekst met de conclusie dat het maar een droom was uit zijn kinder-corona-tijd.

Ma Liberté de penser

De auteur van de tekst in kwestie is een gastschrijfster die reflecteert op de aard van onderwijs en hoe dit een vorm van indoctrinatie kan zijn. Ze stelt dat de opleiding die ze zelf heeft genoten in het Westen haar eigen waarheid vertegenwoordigt, maar vraagt zich af of er zoiets bestaat als de ultieme waarheid. Volgens haar heeft iedereen zijn eigen waarheid, gebaseerd op persoonlijke ervaringen en opvoeding. Ze nodigt de lezer uit om te reflecteren op hun eigen opvoeding en de waarheden die ze hebben geleerd.

Deze website maakt gebruik van cookies. Door deze site te gebruiken, accepteert u het gebruik van deze cookies.