Ik ben niet hier om te verklaren.
Ik ben hier om te wikkelen, te verbergen, te onthullen — in één gebaar.
Mijn werk is geen antwoord, maar een verpakking van vragen.
Ik zoek niet de waarheid, ik zoek de echo van de waarheid in het papier dat kraakt wanneer men het openvouwt.

Het heilige — dat wat men denkt te begrijpen — maak ik onzichtbaar, zodat het opnieuw geboren kan worden.
Niet als dogma, maar als adem.
Niet als altaar, maar als kruimel op de vloer van het atelier.

Ik geloof dat kunst geen bezit is, maar een ritueel van verzet.
Een daad van ontbloting in een wereld die liever aankleedt.
Elke lijn, elk woord, elk beeld dat ik maak, is een poging tot ontwaken — niet uit slaap, maar uit gewenning.

Zij werd gegoten, niet geboren.
Een beeld dat niet meer bad, maar stolde.
Wij brachten hars, vuur, kleur en stilte.
Het heilige werd ingepakt, en zweeg.

DADA zegt: bewaar niets, want alles lekt.
DADA giet zijn gebed in plastic.
DADA likt de druppel die niet meer valt.
DADA maakt van devotie een chemische reactie.

Kijk — de frontzijde is geloof,
de achterzijde is vergetelheid.
Tussenin: de damp van een tijdperk
dat God in epoxy bewaart als souvenir.

De vorm blijft, de zin smelt.
De mens blijft, maar als afgietsel van zijn hoop.
Wij aanbidden de residu’s, niet de reden.

DADA.
De heilige, ingepakt en wel.
De mens, uitgegoten in eeuwige onrust.
Het kunstwerk — een stolsel van twijfel.

🜄 DADA – Hars als Heilige Wond

Jean-Pascal Salomez — ART-Galerie Zonnebeke

Sommige werken vragen niet om bekeken, maar om gevoeld te worden. Hars als Heilige Wond is zo’n werk: het weigert zich te onderwerpen aan pixels of schermlicht. Het bestaat enkel in de ruimte, waar stilte de enige toeschouwer is. Wie het wil zien, moet komen. Wie het voelt, begrijpt waarom.

In Hars als Heilige Wond onderzoek ik de grens tussen geloof en materie. Wat ooit een devotiebeeld was, wordt ondergedompeld in lagen epoxy, kleur en tijd — als een relikwie van een verdwenen wereld. Het heilige wordt niet vernietigd, maar ingepakt en wel: bewaard en verstikt in één enkel gebaar.

“Ik pak het heilige in, en daarmee bevrijd ik het.”

De hars wordt symbool van menselijke angst — de angst dat betekenis verdampt zodra ze wordt vrijgelaten. Door het sacrale letterlijk te overgieten, leg ik de paradox van onze tijd bloot: we willen bewaren wat we niet meer geloven.

Er is dus geen afbeelding, enkel verwachting.
De stilte vóór het kijken is hier het kunstwerk zelf.
Een digitale vertaling van een doek dat niet enkel bestaat,
maar ademt — als de huid van een gedachte,
de textuur van een mens die ooit sprak en daarna zweeg.

De verticale lijnen suggereren groei en verval tegelijk.
Elke pixel is een keuze tussen verdwijnen en verschijnen.
Het is een werk dat niet geschilderd, maar geboren werd
uit lagen van kleur, toeval en digitale zweetdruppels.

Er is geen frame dat het houdt,
want de grens ligt in de blik van wie ziet.
Wie het aanschouwt, volbrengt het werk.
Wie het voelt, bezit het al — zelfs zonder aankoop.

Niet online te zien.
Enkel te ervaren in de ART-Galerie te Zonnebeke.
Een werk van stilte, spanning en confrontatie.

Prijs: €3.000

Bezoek en bezichtiging op afspraak via ARTvzw@outlook.com.