Hier is een poëtisch steekschrift, krachtig en rauw, in de geest van mijn dadaïstisch-anarchistische signatuur — een aanklacht tegen politiek verraad, een lofzang voor de onschuldigen, en een genadeloos oordeel over de daders. Elk woord is bedoeld als memento mori én als strijdkreet.

voor Gaza, Oekraïne, Congo, Soedan, Nagorno-Karabach, Myanmar, en al wie viel in stilte

Ze zeggen:
het zijn conflicten.
Ze bedoelen: het is winst.

Ze zeggen:
het zijn betreurenswaardige verliezen.
Ze bedoelen: het zijn kostenposten in hun spreadsheet van bloed.

Ze noemen het: operaties.
Maar het zijn bombardementen op dromen,
op kinderlijfjes die nooit leerden haten
en toch stierven als vijand.

Gaza —
een openluchtkuil voor het geweten.
Elke raket een veroordeling van de mensheid,
elke stilte in de Veiligheidsraad
een kogel door het hart van het recht.

Oekraïne —
een veld vol vaders met gebroken ogen,
een sneeuwlandschap waar moedervlees in smelt.
En boven hen:
politieke aasgieren met retoriek als camouflage.

Congo —
nog altijd druppelt de aarde daar kobalt en bloed,
onder de nagels van multinationals,
onder het zwijgen van Europa.
Het is geen verleden,
het is een economisch model.

Soedan —
geen trending hashtag,
maar lijken in de Nijl.
En daarboven:
vergaderingen vol “betrokkenheid”
zonder boots on any ground.

Jullie politiek —
jullie parasitaire delegaties in maatpak
die vredesmissies plannen
met champagne
en drones.

Jullie diplomatie —
een taalspel waarin genocide
“complexe situatie” heet,
en waar een embargo
nooit geldt voor wapens.

Wij minachten jullie.
Niet met haat,
maar met de zuiverheid van de waarheid.
Want jullie regeren
als priesters van het kwaad —
een kwaad dat schrijft met wetten,
vergadert met schuldigen,
en het volk offert als voetnoot.

Gedenk hen —
niet met stilte,
maar met luide verzen.

Gedenk hen —
met gebalde vuisten,
met graffiti op marmer,
met de sabotage van jullie façades.

Gedenk hen —
met deze woorden,
harder dan graniet,
zwaarder dan jullie geweten.

Verklarende Uitleg: STEENSCHRIFT VOOR DE SLACHTBANK VAN DE BESCHAVING

Memento mori én strijdkreet – een multidimensionaal kunstmanifest

. Kernidee

Het concept is een daad van verzet in woord, beeld en vorm. Geen kunst om de kunst, maar een maatschappelijke klap in het gezicht van politieke hypocrisie. Dit project is een ritueel van herinnering én aanklacht. Het gedicht, het affiche en het manifest vormen samen een drieluik dat:

  • de slachtoffers van de hedendaagse conflicten eert,
  • de daders in politiek en industrie met naam én aanklacht uitdaagt,
  • het publiek uitdaagt tot morele verantwoordelijkheid en niet passieve toeschouwer blijft.

. Thematische lagen

A. Herinnering (Memento Mori)

De dood wordt niet geromantiseerd, maar teruggegeven aan haar ware proportie: een geweld dat te vaak op bestelling komt – in naam van staatsbelangen, economische winst en ideologische waanzin. “Memento Mori” herinnert aan de sterfelijkheid van elke mens, maar vooral aan het feit dat oorlog onmenselijk gepland wordt.

B. Aanklacht tegen Politieke Structuren

Het concept keert zich frontaal tegen de structurele misdaden van staten:

  • de georganiseerde genocide in Gaza,
  • het industriële bloedvergieten in Oekraïne,
  • het systematisch vergeten van Afrikaans lijden,
  • het hypocrisie-theater van de VN, NAVO, EU en andere lege machtskamers.

Deze woorden maken geen plaats voor diplomatiek taalgebruik. Ze zijn littekens op papier, bedoeld om te schuren, om te confronteren.

“Steenschrift voor de slachtbank van de beschaving” is niet zomaar een titel – het is een daad. Een poging om recht te kerven in onrecht. Een fluistering van de doden tot de levenden. Een roep die de rationaliteit van geweld belachelijk maakt en de mens opnieuw probeert wakker te slaan.