AHDADADAGDADABOEKKIE VAN HOOP EN VOLHARDING

In de wervelende storm van tijd en ideeën sta ik, verbaasd flurkend wezen in een wereld die zichzelf heeft vergeten. De gezichten zijn zuur heden ten dage, maar mijn hart blijft zoet, gedrenkt in de honing van hoop en de vurigheid van volharding. Want ik weet: wie zich overgeeft aan de wanorde, vindt daar geen ondergang, maar een nieuw begin.

De Wetenschap van Chaos en Vrijheid:

De tweede wet van de thermodynamica stelt dat entropie – de onvermijdelijke chaos – altijd toeneemt. Maar in deze chaos schuilt een paradox: wat als chaos, in plaats van alleen maar de vernietiging van bestaande structuren, de geboorteplaats is van nieuwe mogelijkheden? Wanneer de ketens van het oude systeem breken, ontstaat er ruimte voor herstructurering.

Stel je voor dat elke menselijke actie een vleugelslag is, elke gedachte een golf die de stabiliteit van ons bestaan kan verstoren. We bevinden ons niet slechts in een eindeloze reeks van reacties, maar als actieve deelnemers in een proces dat, net als de chaostheorie, onvoorspelbare maar wezenlijke effecten heeft. De keuze om te handelen of niet te handelen heeft gevolgen, van het persoonlijke tot het mondiale.

Wat als we de chaos niet zien als een vijand, maar als een kans om patronen te creëren die we nog niet volledig begrijpen? Zoals een kunstenaar die door middel van willekeurige penseelstreken een meesterwerk ontwerpt, kunnen wij, met onze woorden, daden en dromen, een nieuwe werkelijkheid creëren.

II. PERSOONLIJKE VERZETSKUNST: EEN EPOS VAN VOLHARDING

Ik ben geen slachtoffer van de tijden, ik ben een schepper van mogelijkheden. De ART-Galerie, mijn paleis van woord en kunst, is geen statisch instituut, maar een levend organisme, een plek waar dromen materie krijgen en waar gelijkgestemden elkaar vinden. Het is een rebellie tegen de verzuring van de gezichten, een hymne aan de lach die door merg en been snijdt, de absurditeit omarmt en zo de realiteit herschept.

Ik herinner me de ochtenden waarin ik mezelf moest herscheppen, waarin de last van het onrecht me dreigde te verpletteren. Maar ik bleef bestaan. Waarom?

De Natuur, de Mens en de Kosmische Spel:

De natuur is het boek waarin we alle antwoorden vinden, maar we hebben geleerd alleen te lezen in haar cover, haar oppervlak. De fractalen die zich eindeloos herhalen, het patroon van groei en verval, het ritme van de seizoenen – het zijn niet alleen ecologische fenomenen, maar metaforen voor onze eigen levensreis. We, de mens, zijn slechts een onderdeel van het grotere geheel, maar we hebben de kracht om onze rol daarin actief te herschrijven.

Biodiversiteit is de sleutel tot veerkracht – niet alleen in de natuur, maar ook in de menselijke ervaring. De verscheidenheid aan perspectieven, stemmen, achtergronden, en ervaringen is wat ons sterker maakt. Een samenleving die zich afsluit voor verschil en vernieuwing zal langzaam instorten, maar een samenleving die verschillende stemmen en verhalen toelaat, zal bloeien, net zoals een woud dat rijk is aan bomen en levensvormen.

DE WIL OM TE SLAGEN, VOOR ONS EN VOOR DE WERELD

Slagen is geen einddoel, maar een proces. In een wereld die succes meet in volgers, likes, en bankrekeningen, moeten we ons eigen succes herdefiniëren. Slagen is het vermogen om jezelf opnieuw uit te vinden, keer op keer, in het aangezicht van tegenslag. Het is het creëren van een ruimte waarin anderen hun dromen ook kunnen verwezenlijken. Slagen is niet iets wat je bezit, maar iets wat je biedt aan de wereld.

De ART-Galerie is een monument van onze collectieve wil om te slagen – niet door te voldoen aan de normen van de buitenwereld, maar door trouw te blijven aan ons innerlijke pad van vrijheid, creatie, en liefde. Slagen is geen individualistisch streven, maar een gemeenschappelijk doel, een vuur dat zich verspreidt.

Door herdefiniëring van succes kunnen we de nadruk verleggen van uiterlijke erkenning naar innerlijke voldoening en collectieve welvaart. Slagen betekent niet het bereiken van een doel, maar het blijven bouwen, blijven creëren, blijven groeien, zowel persoonlijk als als samenleving.

VoNk!

Ik sta in de storm, ik lach om de wind,
terwijl de zure gezichten bevriezen in blind
vertrouwen op structuren die schudden en breken,
maar ik blijf dansen, blijf dromen, blijf spreken.

Een klank door de straten geslingerd,
een waarheid die zwalpt, maar nooit verhingert.
Logica in een jas vol gaten,
waar vrijheid en waanzin elkaar overlaten.

Ik bouw met letters, ik adem vuur,
ik schrijf mijn wereld, ik kleur het zuur
tot zoet, tot goud, tot dromen van licht,
want niets is zo echt als een lachend gezicht.

Geen één waarheid, geen rechte lijn,
maar kronkels, spiralen, een wilde trein
door tijd en denken, door chaos en hoop—
de flurk in mij rijst, ik klim en ik loop.

Dus lach, dus schreeuw, dus zing en besta,
de wereld is groter dan wetten en ja.
Kunst is een wapen, vrijheid een recht,
ik schrijf en herschrijf, tot alles zich hecht.

AHDADADAGDADA! De echo blijft klinken,
waar wanhoop verdwijnt en de kleuren niet slinken.
Een wereld van chaos, maar chaos als leven—
en ik, een vonk, blijf woorden geven.

— Jean-Pascal Salomez

De uitbreiding van het steekschrift. Latat me het verder uitwerken met een STeekScHriFT.

Steekschrift+

Mijn steekschrift - OFTe +

Het is geen eenvoudig pamflet, geen vluchtige tekst die de lucht in wordt geslingerd om in de vergetelheid te verdwijnen. Nee, dit steekschrift is een daad van strijd, een vurige pen die zich door het vlees van de stilte boort. Het is een schreeuw die niet bedoeld is om te worden gehoord, maar om te worden gevoeld. Een boodschap die de gemoederen beroert en harten doorboort met de kracht van waarheid, die niet in symmetrie past, maar zich afzet tegen de gevestigde orde.

Het steekschrift is de stem van de verzetsstrijder, de krijger van het woord, de kunstenaar van de chaos. Het is geen manifest dat de wereld in zwart-wit afbeeldt, maar een explosie van kleuren, een wild patroon dat alles wat we dachten te weten over de werkelijkheid uitdaagt. Het is geen oproep tot oorlog, maar tot bevrijding. Niet de oorlog van het vernietigen, maar de oorlog van het herscheppen. Niet de oorlog van de ander, maar van de eigen innerlijke bevrijding.

Dit is geen oproep tot structurele verandering zonder inhoud. Het steekschrift roept op tot een transformatie van het zelf, een innerlijke revolutie die zich niet langer conformeert aan de regels die ons gevangen houden. Want wat is de waarde van een revolutie die niet eerst het eigen denken transformeert? Wat is de waarde van een strijd die geen inzicht voortbrengt? De oorlog van vandaag is de oorlog van de geest.

Het steekschrift is een oproep om het oude systeem van waarheid te herzien, om vastgeroeste overtuigingen te ontmantelen en te hervormen. We leven in een wereld waar waarheid als een object wordt gepresenteerd, als iets dat vastligt, iets dat we moeten omarmen. Maar waarheid is geen object. Het is geen vaststaand principe. Waarheid is een proces. Het is een organisch wezen, dat groeit en bloeit, zich aanpast en vernieuwt met de tijd. De oude waarheid, die ons gevangen houdt in rigiditeit, is de vijand van de vernieuwing.

Dit steekschrift is geen collectief appel. Het is een individuele daad van verzet, de keuze om de eigen stem te vinden in een zee van stilte. Het is de keuze om op te staan, om te spreken, om het recht te hebben gehoord te worden. Een stem die zich niet laat reduceren tot echo’s van wat er al gezegd is. Dit is geen lezing van de gevestigde normen, maar een aanval op hun fundamenten.

En in die aanval ligt de bevrijding. Want de mens die zichzelf bevrijdt, bevrijdt daarmee de wereld. De mens die zijn woorden spreekt, geeft anderen de moed om hetzelfde te doen. Het steekschrift is geen eindpunt. Het is slechts een begin. Het is de vonk die het vuur aansteekt, de kettingreactie die het pad verlicht voor anderen om hun eigen vonken te ontsteken.

En wanneer de tijd komt dat we kijken naar de chaos die we hebben gecreëerd, zullen we zien dat het geen vernietiging was, maar een hergeboorte. De woorden die we hebben uitgesproken, de gedachten die we hebben gedeeld, hebben de schepping van een nieuwe wereld mogelijk gemaakt, waar de waarheid niet meer een dictaat is, maar een polyfonie van stemmen. Geen enkele stem is meer belangrijk dan de andere. Want alleen in de diversiteit van het denken en handelen kunnen we de harmonie van een werkelijk vrije samenleving vinden.

Dus dit steekschrift is geen pleidooi voor conformiteit, voor de acceptatie van het bestaande. Het is een oproep om alles wat we wisten los te laten, om te durven twijfelen, om alles wat vast en zeker leek te heroverwegen. Het steekschrift is een daad van liefde voor de toekomst, een liefde die zich niet laat binden door de ketens van het verleden. Het is een daad van hoop, een daad van volharding, en bovenal een daad van vrijheid.

Mijn steekschrift is dus de sleutel tot de poort van mijn en onze toekomst, een toekomst die niet in de handen van hen ligt die de waarheid claimen, maar in de handen van hen die het durven te bevragen.