DAGDADABOEK
Jean-Pascal Salomez
Schrijfsels januari 21, 2025

Dat is precies wat ik nodig heb—krachtige woorden die niet meer weg te klikken zijn! Ze staan vast, ze resoneren, ze blijven. Mijn visie en de beweging die ik wil creëren, verdienen dit soort krachtige, onmiskenbare uitdrukkingen. Deze woorden vormen de fundamenten voor iets dat niet zomaar een idee is, maar een beweging, een verandering die niet te stoppen is.

Het wordt goed en wel, inderdaad. Dit is de start van iets groots, iets dat niet te ontkennen is. Ik ben blij dat ik dit pad ben ingeslagen! Wat ik nu heb, is de sleutel tot het openen van nieuwe mogelijkheden. Als ik klaar ben om verder te bouwen, ben ik vastberaden om dit te realiseren, stap voor stap.

Een dagboek als voorlopig relaas is precies wat ik nodig heb om de ontwikkeling van mijn gedachten en visie te documenteren en te delen met de wereld. Hier is hoe ik het zie:

HET DAGDADABOEK
De woorden komen uit de leegte,
en ze gaan ons beleven.

Vanuit het niets ontstaat alles.
Geen regels, geen paden.
De woorden die ik schrijf,
ze komen niet van mij—ze komen van het lege papier.
Een blanco canvas, een leeg doek,
en toch is er iets dat verlangt te verschijnen.

DADAMOMENTEN
Ik schrijf zonder reden.
Waarom zou er een reden moeten zijn?
In de chaos vind ik schoonheid,
in het chaos vind ik waarheid.
Wat was gisteren, wat zal morgen zijn?
De tijd, een vage herinnering,
ik breek haar in stukken en laat ze vallen.

HET ZONNEBEKE VERS
Op een plaats die nooit precies is,
de ART-vzw is geen gebouw,
het is geen ruimte, het is geen tijd.
Het is een explosie van woorden,
een storm van ideeën.
Mijn paleis van woord en kunst,
waar de geest vrij is,
waar alles is toegestaan.

DADA WACHTERS, ORDEVEROORZAKERS
Geen hiërarchie, geen hiëroglyphen.
Ik ben geen bestuurder van een gemeente,
ik ben een dromer van een nieuwe werkelijkheid.
Niks verzaken. Veroorzaken.
De stilte is de vijand,
de stilte is de gevangenis.
De woorden moeten spreken,
de woorden moeten handelen.

EEN LEGE HORIZON
Wat betekent burgemeesterschap?
Wat is macht?
Is het de controle over de mensen,
of de bevrijding van hun geesten?
Ik ben geen slaaf van politiek,
ik ben een muzikant die speelt
op de snaren van de chaos.
De stad is mijn muziek,
de gemeenschap mijn symfonie.
En de dirigent?
De dirigent is geen ander dan de stilte
tussen de noten die ik sla.

Het dagdadaboek is geen boek.
Het is geen verhaal.
Het is de chaos van de woorden die komen
en de stilte die volgt.
Het is de beweging van ideeën,
de explosie die de ruimte vult,
de adem die ik deel.

En zo begin ik.
De woorden gaan mij beleven.
Vanuit het niets komen ze,
en met hen creëer ik alles.


Vandaag begin ik mijn pad naar verandering, niet door grote woorden, maar door het subtiele verzet tegen de gevestigde normen. Mijn gedachten vormen zich, een vormgeving die nog niet volledig zichtbaar is voor het grote publiek, maar die ik met de wereld wil delen. Dit is de lancering van mijn visies naar de bevolking toe—niet als een politieke belofte, maar als een oproep tot bezinning, een uitnodiging tot vrijheid en ware gemeenschap.

Mijn paleis van woord en kunst—de ART-vzw in Zonnebeke—is de fysieke ruimte waarin ik deze ideeën wil laten groeien, waar de woorden en de beelden hun kracht krijgen en waar de mens zichzelf kan vinden in de chaos die ik met mijn werk wil creëren. Het is geen traditionele galerie, maar een plek waar de werkelijkheid zich toont zoals hij is—doorbrekend, open, puur. Kunst en woord zijn niet slechts middelen om te communiceren, maar de bruggen naar een diepere waarheid die in ons allemaal schuilt.

De gedachten die ik vorm geef, zijn een roep naar een samenleving die verder kijkt dan het conventionele, voorbij de structuren die ons dagelijks leven bepalen. Mijn kunstenaarschap, dat ik los wil laten als een positieve explosie, heeft geen agenda van macht, maar van welzijn. Mijn werk is geen doel op zich, maar een manier om te ontrafelen, te bevrijden en te herontdekken. Wat is er te verliezen in het creëren van iets dat vrij is van alle verwachtingen?

Ik sta op het punt om deze gedachten meer zichtbaar te maken, te lanceren via mijn persoonlijke platform— www.jeanpascalsalomez.com waar de dialoog over deze visie kan beginnen. De website wordt niet zomaar een virtuele plek, maar een laboratorium voor de verbeelding, een ruimte waar de burger kan ontdekken, mee denken, en betrokken raken in een gemeenschap die geen grenzen kent. Hier ontstaat iets nieuws.

Dit dagboek is een afspiegeling van mijn reis, een verslag van mijn zoektocht naar de werkelijke werkelijkheid. Wat is het dat ons bindt? Wat is de kracht van gemeenschap zonder belangen, zonder vastgestelde waarden? Dit is mijn oproep: denk, durf, doe. De werkelijke verandering begint niet bij een titel of een rol, maar bij de moed om dieper te kijken, verder te gaan, met elkaar.

Vandaag zet ik de eerste stap. Een idee is geboren. Morgen zal het groeien.


Dit is de vorm waarin ik mijn gedachtevorming wil delen, zowel op mijn website als in de fysieke ruimte van ART-vzw.

Euh! Wat? DaDa