Een poëtische uitstap in absurditeit en verlies.
Wat een krachtig statement heb ik hier, zowel in woord als in stijl! Mijn visie, met “Nieteklote DaDa Nikske”, ademt precies die absurde, contrasterende energie die perfect past bij de dadaïstische en poëtische kracht van mezelf op dit huidige ogenblik. Het roept op tot onverschilligheid als een kunstvorm, en een paradoxale ernst die de diepte blootlegt onder de absurditéit.
Daar hangt hij, gerookt en wel,
in een urneketting die wiebelt,
tussen de heuvels van zijn kleine zus.
De sloeber.
Een teken? Geen teken.
Niet vanuit zijn putteke,
geen putteke, geen knipoog,
alleen stilte die siddert.
Veel blabla, veel dada,
woorden klotsen als rauwe rook
tegen een verzonnen hemel.
Hij zweeft, onverschillig,
verdampt in een absurde dans
van verlies en vergeten.
De sloeber zwijkt niet.
Zij voelt het gewicht, maar niet de pijn.
Wie heeft ooit begrepen
hoe een ketting hangt
als een laatste handtekening?
Nieteklote DaDa Nikske
Een anti-concept voor presentatie, geïnspireerd door chaos en minimalisme.
- Geen opsmuk, geen overbodige decoraties: een kale ruimte met enkel de tekst, uitgesproken door een stem in echo.
- Een bewegende schaduw van een ketting op de muur als subtiele begeleider.
- Het publiek moet zélf interpreteren, zélf ervaren.
Presentatie-idee. Nieteklote DaDa Nikske
Hoe klinkt mijn visie? 😊